Boş Sınıf

Samara hata ettiğinin kafasına dank ettiği an bir kaç dakika sonrası oldu. Gidip Tom'un yanına oturdu ve elini onun sırtına koydu. "Tom ben az önce kıskançlık krizine girdim galiba"dedi "Çünkü ben seni hala çok seviyorum!" dedi titrek bir sesle

Tom bu söylediklerini duyunca bir yanı sevinmiş bir yanı üzüntülü gibiydi:"Ben iğrenç biriyim.."dedi.

Samara ona bakmadan "Hayır değilsin" dedi. Sonra ona bakarak Tom'un dudağına küçük bir öpücük kondurdu.

Tom yüzünde hafif bir gülümsemeyle:"Yani?"dedi.

"Yani sen her hasta olduğunda ya da bayıldığında ne bileyim sana her zarar geldiğinde babamın hayrına endişelenmiyorum. Tom ben seni - seviyorum!" dedi yüzünde küçük bir gülümseme vardı.

Tom gülmeye başladı..

"Ne komik birşey mi var" dedi kendiside gülüyordu.

Tom :"Tuhaf sadece bunca zaman ikimizde birbirimizi sevdik-"dedi.Kahkaha atmaya başladı..

Samara Tom'un kahkahaları karşısında kendini tutamadı ve o da kahkahalarla gülmeye başladı. "Hiç sorma! Yalnız az önce var ya o kızı nasıl boğasım geldi! Seni resmen öptü! Ama dur o nasılsa bir daha çıkar karşıma." dedi kötü kötü gülerek. Sonra aklına yeni gelmiş gibi "Ama o kız böyle davranmasaydı hayatta sana söyleyemezdim" dedi ve derin bir nefes aldı "Neya yol açtığını bilmiyor"dedi.

Tom güldükten sonra onu dudağından öptü ve:"Seni seviyorum.."dedi ve koşarak sınıftan çıktı.

Samara boş sınıfın içinde "Bende seni seviyorum" diye mırıldandı. Sonra kendiside sınıftan dışarı çıktı. Ama bir farkla hiç bu kadar mutlu olduğunu hatırlamıyordu.

Tom bugün solgun görünüyordu.Sınıfın kapısını açarken çıkan sese bile sinir olmuştu.İçinden sayarak sıralardan birine oturdu.Ellerini başına koydu ve sessizliği dinlemeye başladı...

Samara kapıyı araladı başını içeri uzattı ve içeride oturan Tom'u gördü yanına giderek "Günaydın" dedi ve masanın üstüne oturdu.

Tom başını kaldırıp Samara'ya baktı:"Günaydın"dedi.Tekrar elerini başına koydu.O sırada başına bir ağrı girmişti...

Samara Tom'da bir terslik olduğunu farketmişti masanın üstünden kayıp Tom'un yanına oturdu ve "İyi değilsin galiba"dedi garip bir ses tonuyla.

Tom başını evet anlamında salladı:"Bu sefer kaçmıycam evet iyi de-"dedi.Tekrar sustu başı feci şekilde ağrıyordu.

Samara ne yapsam diye ona bakıyordu. "Yapabileceğim bir şey var mı ?" diye sordu. Gerçekten elinden gelen herşeyi yapabileceğinden emindi ama ne yapması gerektiğini bir türlü kestiremiyordu.

Tom:"Bilmiyorum,daha önce başıma hiç bu kadar bir ağrı gelmemişti"dedi.Bu arada kendi sözüne güler gibi odlu ama gene ağrıyla yüzünü buruşturdu..

Samara üzüntüyle ona baktı diyecek birşey bulamıyordu.

Tom:"Tamam ben biraz gidi ptekrar yatayım.."dedi.Sonra ayağa kalktı.Kapıya doğru yürümeye başladı.Bu sırada hapşurdu:"Olamaz-"dedi.Tekrar hasta olmak istemiyordu.

Samara Tom'a bakıp "Ben zaten biliyordum"dedi "Cüppe'yi çıkarma demiştim" dedi sonra fısıltıyla "Ya da o kızdan bulaşmıştır, mikrop ne olcak" dedi. Sonra ayğa kalkıp yanına giderek elini Tom'un alnına koydu. "Ateşin var!" dedi

Tom:"Ateşim mi var?"dedi.Kaşlarını kaldırmıştı.Sıkıntıyla püff çekti.

"Bencede püf" dedi sonrada "Sana içecek sıcak bir şeyler bulabilirim"dedi ve ekledi "Dikkatini çektiyse sana şefkat gösteriyorum" dedi gülümseyerek.

Tom güldü:"Gerek yok,ben gidiyim yatıyım!!"dedi.Kıza yaklaşıp yanağından öptü:"Görüşürüz"dedi ve gitti.

"Görüşürüz" dedi Samara ve oda sınıftan çıktı.