Boş Sınıf

"Gidelim... Aşkım"
Ne garip kelime bu diye düşündü Samara ama hoşuna gitmişti! Aşkım... Aşkım...Aşkıım .

Tom ayağa kalkıp Samara'nın elini tuttu ve birlikte sınıftan çıktılar...

Sınıftan birilerinin çıktığını gördü Anahi. Şarkı söylemek için yalnız kalması gerekiyordu. Sesi çok güzeldi ama kimse dinlemez deyip tek başına sölemeye karar verdi. Başladı. Gözlerini kapadı ve kendini bir dans pistinde gibi düşündü. En sevdiği şarkıyı Dans eşliğinde sölüyordu. Uçuyordu, sanki bulutların üzerindeydi. Derken bir ses ile irkildi. Bu bir alkış sesiydi. Arkaya döndü...

Ashley onu alkışladı çünkü sesi çok güzeldi.Ona "sesini çok beğendim.Mrb anahi nasılsın ben yeniyim buralarda ilkez seninle konuşuyorum"diyerek gülümsedi.

''Gerçekten mi? Sesimi gerçekten beğendin mi?'' der heyecanla. Bu okuldan kimse duymamıştır sesini şimdiye kadar. iltifat almayıda çok sever.

''Peki ya senin sesin nasıl bi şarkı söyler misin?'' der Anahi. Merak etmiştir sesini. Güzel bir sesten iyi anladıysa eğer onun kulağının iyi olduğunu düşünmüştür.

"Peki söylüyorum"der ve bir şarkı söylemeye başlar.Aslında onunda sesi güzeldir.Ama şimdiye kadar hiç şarkı söylememiştir.Karşısındakinin ne söyleyeceğini merakla beklemektedin.Gerçektende onun sesini çok iyi bulmuştur.

Anahi büyülenmiş gibiydi. Daha önce bu kadar güzel bir ses duymamıştı. Ashley şarkısını bitirdikten sonra alkışladı ve ''Süpersinn!!!'' dedi.

''Sesin gerçekten çok ama çok güzel bence bu yeteneğini geliştirmelisin.'' der Anahi.

Ashley çok heyecanlanmıştı "nasıl geliştirmeliyim sence"diyerek gülümsedi.

''Eğer okulumuzda böyle bir bölüm ya da ders bulunsaydı olabilirdi. Ama malesef yok!'' der ve dudaklarını büker.

Ashley çok güzel bir kızdı. Kanı kaynamıştı birden ona. İyi bir arkadaş olacağını sezmişti. Anahi; '' Olsun! Bizde her gün buraya gelir sanki yarışma varmış gibi hem söz yazarız hemde söyleriz olmaz mı?'' der...

Ashley gülümseyerek "Evet olabilir yaparız."Ashley Anahiyi çok sevmişti.Onu artık arkadaş olarak görüyordu.İçinden"Acaba oda benimle arkadaş olur mu?"diye bir soru geçti.

''Ben odama gidiyorum. Çok uykum var kusura bakma. İstersen beraber gidelim? '' der Anahi.

Angel okulu keşfedeyim derken okulda kaybolmuştu.Ortalıkta nereye gittiğini bilmeden dolaşırken merakını sövüyordu.Bir süre sonra aralık bir kapı dikkatini çekti.İçeride çok ışık vardı.Angel gizemli şeyleri sevdiği için odaya daldı.Koskoca ve bomboş görünen odada sadece altın işlemeli bir ayna vardı.Angel kendini izlemeyi çok sevdiği için aynaya yaklaştı.Ama aynaya yaklaştığında gördüğü şey sütun gibi bacaklarıyla,manken gibi vücuduyla Lord Voldemort'un yanında duran bir baş ölüm yiyendi.Angel kızın elinde kupa olduğunu görünce dikkatlice baktı.Kupanın üzerinde "Okul Birincisi-Angel Keira Knightley" yazıyordu.Angel gözlerine inanamadı.Yere çöküp bu güzel görüntüyü izlemeye devam etti.

Ne yapsam ve nereye gitsem diye düşünürken koridorlarda resmen kaybolmuştu.O anda içini öyle bir korku sarmıştı ki sanki okulun kasvetli duvarlarından birkaç yaratık çıkıp onu kavrayacaktı ve sonu gelmeyen,uçsuz bucaksız derinliklere atacaktı.Bunları düşünürken kulaklarına dolan kelimeler ritmik bir şekilde atan kalbinin hızlanmasına ve aklına birçok soru gelmesine neden oldu."Şu birinci sınıfa bak ne kadar korkak"Duyar duymaz aklına birçok soru geldi.Bunlar bana zarar vermez herhalde?Benim evime gitmem lazım sanırım?Hogwarts'dan ayrılmak için elinden geleni yapardı.Kaçma planları kurarken kulaklarına ritmik bir şekilde dolan ikinci kelimelerle aklındaki sorular uçup gitmişti."Ne kadar tatlı bir öğrenci."Kendine bir cesaret yüklendi ve ilk gördüğü kapıdan içeriye daldı.Ortam tenhaydı.İçeride tahtadan yapılmış birkaç sıra vardı.Büyü çalışmak için uygun bir yerdi.Ama büyü bilmiyordu ki.Odanın pencerelerinden sızan ve gözleri kamaştıran güneş ışığı odaya ayrı bir hava katıyordu.

Hogwarts açılalı daha yeni olmuşken, boş sınıfın kordirondan geçen David, içeride birini olduğu hissine kapıltı. "Muhtemelen bir öğrencidir." diye geçirdi içinden ve yavaşça boş sınıfın kapısını aralayında yanılmadığını anladı. çünkü içerdeki cüppesine bakılırsa Ravenclaw'lı bir öğrenciydi. Yavaşça yanına geldi ve:

"Sanırım yenisin, seni daha önce gördüğümü sanmıyorum. Boyuna da bakılırsa... Evet evet, yeni olmalısın... Söyle bakalım, adın ne senin?"

diye sordu Ravenclaw'lı erkek öğrenciye eliyle omzunu sıvazlayarak ve beklemeye başladı.

Boş sınıfın kasvetli havasında asası elinde hazır aklına bir büyü gelir mi diye beklemeye koyuldu.Bir büyü kitabı olsaydı elinde onun için hiçte fena olmazdı.Gerçi pencereden sızan güneş ışığının üzerinde dans ede ede gelen rüzgar kendi kendine büyü kitabının yapraklarını çevireceğinden kitap okunmaz hale gelirdi.Büyü kitabı yerine büyü bilen biri gelse de iyi olurdu.Ama bu gerçekten küçük bir ihtimaldi.Profesör olsa;derslere hazırlanıyorlardı.Öğrenci olmasını pek istemezdi.Bir profesör gelirse iyi olur diye geçirirken kapı birden açıldı.İçeriye uzun boylu ve yakışıklı bir profesör girdi.İçerideki korku seslerini duymuş olmalıydı.Biraz onu süzdükten sonra boyuna ve cüppesine baktı.Ardından sıcakkanlı bir sesle:"Sanırım yenisin, seni daha önce gördüğümü sanmıyorum. Boyuna da bakılırsa... Evet evet, yeni olmalısın... Söyle bakalım, adın ne senin?"dedi.Bu tepki karşısında biraz şaşırdı ve göz kapaklarını yukarıya kaldırıp kaşlarını çatarak:"Adım Josh"demekle yetinebildi.

OUT: Hop içeride ben varım insan bir görür yahu

Adının Josh olduğunu söyleyen Ravenclaw'lı çocuk, nedense David'in kalbinde bir yer edinmişti. Akıllı olduğunu binasından da belli eden Josh, belli ki biraz şaşırmıştı. Ne de olsa David bir profesördü ve öğrenciye gayet yakın davranmıştı. Sohbetin birazcık daha genişlenemsini umarak:

"Eee, nasılsın Josh? Hogwarts'a alıştığını umuyorum ki, burda olman bunu doğruluyor sanırım."

dedi gülümseyerek ve hemen ardından öğrenciye göz kırptı. Gözü birden köşedeki Gryffindor'lu kıza ilişti. Eskiden David'de bir Gryffindor'luydu ve kızın Gryffindor'lu olması pek bir ilgisini çekmişti. Kıza bakarak:

"Sen de yeni olmalısın."

dedi.

out:ne bileyim göemedim(biz sevgili olmamış mıydık profiline yazsana)aradan bir yerden çık istersen saklanmış ol ben içeri girince sürpriz yapmak için onun gibi birşey işte.

Out: Doğumtahihi sorunundan dolayı profiller değişmiyor.Hem biz rp'de şimdi tanışacağız

Angel aynadaki yansımasına bakarak o günün hayallerini kurmaya dalmıştı.Tam hayallerinin en zevkli kısmını görmeye başlamıştıki bir sesle irkildi.Asasını hızlı bir şekilde kavrayarak arkasını döndü.Ama karşısında bir profesör ve yakışıklı bir Ravenclaw öğrencisi vardı.Angel hiç utanmadan asasını indirdi."Evet yeniyim.Sizde Profesör David olmalısınız vee... siz kimdiniz?" dedi yakışıklı çocuğa hayranlıkla bakarak.

Profesöre alttan alttan bakarak şaşırmış bir vaziyette hayali büyü kitabını karıştırıyordu.Profesör sıcakkanlı bir sesle:"Eee, nasılsın Josh? Hogwarts'a alıştığını umuyorum ki, burda olman bunu doğruluyor sanırım."dedi.Aslında pek alışamamıştı.Hatta hiç alışamamıştı.Duvarlar kaldığı beş günden beri üstüne üstüne yürüyor,göl kenarındaki ağaçlar aralarında fısıldaşıyor ve profesörler delirmiş gözlerle bakıyor gibiydi.Ama bu profesör gayet sıcakkanlıydı.Ağzını konuşmak için iki kez oynatacakken içeriden mırın kırın eden bir Gryffindor öğrencisi çıktı.Şu an büyük bir pot yaşanmıştı.Sevgilisiydi.Keira.Profesöre hiçbir şey belli etmemek için gözlerini ondan kaçırdı.Profesörde iç geçirerek sevgilisine sıcakkanlılıkla:"Sen de yeni olmalısın."dedi.Sevgilisi cevap vermeden önce hemen:"Ehh bende biraz alıştım"dedi.

edit:çıkmam lazım siz devam edin ben yazarım