Göl Kenarında

Ash daha fazla yalan söyliyemicekti.Dün gece intihar ettiğini söylemek zorunda kaldı ''Ya bak dicem ama kızmicaksın''dedi Ash önceden önlemini almalıydı.''Aslında soğuktan oldu.Yok aslında dün gece dışarı çıktığımdan oldu.Ayy üff tamam söylüyorum.Dün gece şamarcı söğütün altında intihar edip kolumu çizdim.Oldu mu?''dedi Ash ve dönüp göle doğru oturdu.Gölü izlemeye başladı.Bir yandanda acaba söylemekle doğru mu yaptım diye düşünüyordu

Bill kardesinin soylediklerine anlam veremedi Ne sen samarci sogut altinda intihar mi ettin, bunu yapacak kadar dengesiz olamazsin demi " dedi biraz sinirli birazda kuskulu tavirla.." Ash boyle bir sey yok ve bunuda yapmadim de! " dedi ve Kardesine bakamya basaldi

Ash Bill'e doğru döndü ''Evet bunu yaptım.Bu arada ben dengesiz değilim.Sadece...sadece.Öff bilmiyorum abi ya sadece o an ölmek istedim o kadar.Lütfen Tom gibi bana bağırma''dedi ve bacaklarının üstüne ellerini koydu.Başınıda ellerinin üstüne.Hayatında ağlamayı sevmezdi ama son birkaç gündür hep ağlıyordu.Yine gözlerinden yaşlar süzülüyordu...

Bill, Ash'in soyledikleri uzerine uzulerek " Oyy kardesim sen neden bu kadar delisin-ki"dedi ve ona simsıkı sarildi." yaramaz ve basa dert biri olsanda seni seviyourm kardesim " dedi ve gozunden bir yas akti.

Ash Bill'in sarılması üzerine kardeşine oda karşılık vermişti.Ardından göz yaşlarını sildi ''Bana deli diosunda sen nie ağlıyorsun''dedi ve güldü ardından ''Bende seni seviyorum.Bu arada başa belayım öylemi.Hıh öyle olsun''dedi ve suratını çevirdi

Bill bu konu uzerine gulerek " Ya kardesim sen n bakiyorsun bana ben seni gercekten seviyorum "dedi ve yuzune dogru bakti.Basa belasin tabi hangi insan giderde intihar eder akli basindaysa tabi"dedi masum tebessumle..

Ash ''Sen bana deli mi demek istiyorsun.Zaten herkes öyle diyo.Küstüm hepinize''dedi ve tekrar suratını çevirdi ''Hem ben başına bela değil miyim niye seviyorsun beni''dedi ama hiç o tarafa bakmıyordu

Bill Ash'e bakarak " Ya sacmalama ben seni seviyorum, ne olursa olsun seviyorum "dedi ve kadesine bakmaya deva metti.

Ash kardeşine göndü ''Üzgünüm eski küçük prenses değilim artık ama bende seni seviyorum.''dedi ve Bill'e sarıldı ''Delide olsam beni seviyor musun''dedi

Bill Ash'in sorusunu biraz anlamsiz buldu."niye sevmeyeyimki.Sen benim kardesimsin"dedi.

Ash gülmeye başladı ''Benim ailemde herkes bana çekmiş.Sende delisin ya onun için dedim.Sağın solun belli olmaz''dedi ardından kıkırdamaya başladı.Daha sonra eline bir cam parçası gelmişti.Eli birazda olsa sıyrılmıştı ''Bu camlar yüzünden az kalsın ölüyodum şimdide elime battı''dedi eline bakarak

Bill"Ash benim gitmem gerek, sende bu cmlardan uzak dur"dedi ve gulumsuyerek orda n ayrildi

Ash gülmeye başladı ''Ben bir yerimi kesmeyi tercih ederim''dedi ardından ''Ama insan çevresindekiler yüzünden ölemio onun için daha kalkışmicam zaten bende onları kaybetmek istemiyorum''dedi ve ''Tamam abicim güle güle''dedi ve gülümsedi

Tom göle yavaş adımlarla sağ eli sargılı bir şekilde yürüyordu.Adımları hızlıydı,başını Şamarcı Söğüt'e çevirir gibi oldu.Burnundan soluyordu,göle yaklaştıktan sonra kısa bir süre göle baktı ve olduğu yere dizlerinin üzerine çöktü.

Samara 'bu sefer kesin koptum ben ağlıyorum galiba' dedi içinden çünkü gözünden akan sıvı - göz yaşı diyemiyordu çünkü ağladığını kabul etmiş olurdu- bütün yüzünü ıslatmıştı. Neden göle geldiğini bilmiyordu, içindeki ses konuşmuş , ona göle git demişti. Sorgusuz sualsiz kabul eden Samara işte buradaydı. Etrafında birileri var mı yok mu pek ilgilenmiyordu. Peki ya bu gölde Tom ölmüş olsa gelir miydi yine buraya? Göle bakmak istemiyordu ama son derece odaklanmış göldeki kıpırdanmayı izliyordu. Keşke ağlamayı kesebilseydi. Aslında ne ağlarken sarsılıyor ne de yüzü şekilden şekile giriyordu. Gözyaşları akıp gidiyordu o kadar.

Tom gözü göle dalmış gitmiş bir halde gözünden yaşlar akarken birinin geldiğini farketti.Hemen sol elini yüzüne sürdü,gözyaşlarını sildikten sağ tarafta ilerideki Samara'yı farketti.Birşey demeden dizlerinin üzerinde ona bakıyordu.

Samara olduğu yere çöküverdi, daha fazla dayanamazdı. İçinden bir ses :
'mutlu olmalısın!" dedi Samara bağırarak:
" NEDEN? NEDEN MUTLU OLYIM Kİ O ÖLÜYORDU!"
'Ama ölmedi..."
"YA ÖLSEYDİ!" sonra kendisi kendisini cevaplayarak "ölmedi ama" dedi. Her şeyden nefret ediyordu. Nedense bir tek Tom'dan nefret edemiyordu, işte bu nedenle kendinden de nefret ediyordu.

Tom,Samara'nın onu farketmediğini görünce içini çekti.Bağırarak birşeyler söylediğinide duyunca dikkatle onu dinledi ama birşey anlamamıştı.Ayağa kalktı,onun arkasından dolaşarak cebinden mendil paketi çıkardı.Sesinde özür dilercesine bir tonla:"Mendil ister misin?"dedi.Sağ elini gizlemek için cebine sokmuştu.Gözlerini Samara'nın saçlarına dikmişti.

Samara 'Yok artık olamaz!' derken. Boğuk bir sesle "Evet" dedi ve elinden paketi kaptı içinden bir tane çekti baktı yetecek gibi değil "Paket bende kalsın" dedi mırıldanarak. O sırada Tom'a dönmüştü. Sanki bir şey saklıyordu ama Samara alışmıştı artık. Otusana falan diyemedi nasılsa oturur bu diyerek içinden göle döndü.

Tombir süre onu izledikten sonra sakince yanına oturdu hiç çekinmeyerek:"Elim kesildi"dedi.

'Buymuş demek... amma düşünüyorum... nolmuş anlamadım, elimi! Ne olmuşki eline... aptal söylediya az önce elim kesildi diye.... NE ELİMİ KESİLMİŞ!"

Samara başını çevirirken "2 dakikaya yalnız bırakamıyoruz, nasıl oldu desem... Ne dersin?" dedi.

Tom gözlerini Samara'ya çevirdi:"Ya aynaya yumruk attım biraz-"dedi.Bir an içinden gülmek geldi.Sonra ayaklarına bakmaya başladı.

Samara ters ters bakarak "Aman ne komik" dedi. Aslında o da gülümsemye başlamıştı ama çaktırmıyordu. Çok bozulmuştu çook...

Tom hafif gülümserken,Samara'ya baktı:"Ama komik işte.."dedi.

"Olabilir" dedi. Yan gözle Tom'un eline bakmaya çalışıyordu ama saçlar görmesini engelliyordu.
Sonunda dayanamadı Tom'un elini kaptığı gibi incelemeye başladı. Sargının üstünden ne görmeyi bekliyorsa artık! "Derin mi?" diye sordu kaytsız bir şekilde sormak istedi ama neden beceremiyordu?