Boş Sınıf

Samara önce Tom'un kapıdan fırlayışına baktı sonra Ash'in yanından fırlayışına. Tom'a gerçekten sinir olmuştu, hiç bu kadar kafasız olabileceğini düşünmüyordu. Sınıfta tek kalınca kendi kendine "Harika" dedi ve sınıftan o da çıktı.

Tom üzerindekileri değiştirdikten sonra boş sınıfa girmişti.Kendini cam kenarındaki sıranın üzerine oturduktan sonra Şamarcı Söğüt'e bakarken buldu.

Sea,Tom'u uzun bir süreden beri takip ettiği için hemen ardından buraya girdi:"Tom...İyi misin?"dedi.Ona doğru yürüdükten sonra hızla yanına oturdu.

Tom hemen arkasından içeri giren kızı farkedince birşey demedi.Tekrar gözleri daldı.

Sea iyice telaşlanmıştı:"Lütfen konuş,bak biliyorum o olanlardan sonra benle konuşmak istemezsin,ama herşeyi gördüm.Anladın mı?Çok korktum,bir an delirdin sandım"dedi.Gözleri dolmuştu.Tom'un elini tuttu.

Tom elini hızla çektikten sonra:
"Benden uzak dur-"dedi.
Tom daha sonra gözlerini yere dikti.

Sea gözlerinden akan yaşlara rağmen:"Tamam sen bilirsin,ben sadece-"dedi.Sonra ayağa kalkıp odadan çıkmak için kapıya yürüdü.

Tom kızın ardından bakarak:
"Üzgünüm"dedi.
Sonra ayağa kalkıp kızdan önce sınıftan ayrıldı.

Sea,Tom'un ondan önce sınıftan çıktığını görünce ağlaması dahada şiddetlendi.Kısa bir süre sonra o da ordan gitti..

Samara ölü gibi dolaşıyordu bir kaç gündür etrafta. Artık bıkmıştı! Yaşadığı her şeyin kötü bir şaka gibi olmaya başlaması üzer miydi kendisini? Etrafında arkadaşları çoktu ama tek başınaydı!
Samara koridorda yürürken içindeki ses çenesi düşmüş konuşuyordu da konuşuyordu. Sonunda süreli boş olan sınıfın kapısının önünde durdu. Elini kapıya doğru uzattı sonra çekinircesine elini geri çekti. Aklına Tom gelmişti. "Acaba içeride olabilir mi?" diye düşündü, sonra kendini toplayarak kapıyı açtı ve içeri girdi. Sonuç ise tam bir hayal kırıklığıydı, hayatındaki diğer her şey gibi. Boş sınıf tamamen boştu.
Samara hep tünediği sıranın yanından geçip penceredeki boşluğa oturdu. Dizlerini kendisine çekmek zorunda kalmıştı. Başını soğuk cama dayadı.
"Herkes benden kaçıyor!" bunları mırıldandığında ne dediğini kendisi bile anlamdı, sesi çok kısık ve boğuk çıkmıştı. Sonra olduğu yerde bağırarak "HEPİNİZ BENDEN NEFRET EDİYORSUNUZ! NEDEN BEN!"
Samara avazı çıktığı kadar bağırmıştı. Sonra kendi kendine konuşurcasına:
"Ağlama özürlüsüyüm işte! Ağlayamıyorum bile" dedi sinirli bir kahkaha atarken. Ama sonra aklına bir sahne geldi, gayet hüngür hüngür ağladığı bir sahne. Tom'un öldüğünü sandığı gün. "Ya o ölseydi" dedi ses tonu çok değişik bir hal almıştı, inanamazlık gibi.
"Ama o ölemez ki" dedi aptalca bir konudan konuşuyormuş gibi. "Beni bırakıp gitmez" dedi. Başını cama dayarken, "Ama hala yalnızım ve Tom artık seni sevmiyor, zaten hiç sevmemişti!" dedi. Kendi aptallığına sırıtarak.
"Bana yalan söyledin değil mi? Bir şey mi oldu dediğimde, hani çimlerin orda. Hayır demiştin Tom! AMA BEN ANLADIM!" eliyle cama sertçe vurdu, ama cama hiç bir şey olmadı, nedense Samara ölmeyi hiç bu kadar istememişti.
Küçüklüğünden beri ailesinin nefret edilen çocuğu olmaktan bıkmıştı, küçük muggle arkadaşının ölümünü izlemişti ve bu işi 'BABA' dediği adam yapınca Samara'nın nefreti ilk o zaman ortaya çıkmıştı.
"Neden ben..." bunları fısıldarken hala ağlamıyordu, belki ağlayamıyordu. Penceredeki taş boşlıktan indi, zor yürüyordu. Başının dönmeside cabası. Aldırmayarak sınıftan çıktı ve sağına soluna bakınmadan yürümeye başladı.

Tom elleri cebinde halsiz bir şekilde yürüyordu.Boş sınıfın kapısının önünden geçerken bir an duraksadı.Sonra kapıya yaklaşıp haffiçe kapıyı araladı.İçerisi her zamanki gibi sessiz ve boştu.Adımını içeri attıktan sonra derin bir nefes alarak cam kenarındaki bir sıraya oturdu.Camın dışındaki göl manzarasını izlemeye başladı..

Samara buraya gelmek istemiyordu ama boş olur ümidiyle içeri daldı. Sonra sırada oturan Tom'u gördü, kendisini farketmişmiydi acaba. Bir an gitsemmi diye düşündü ama ayakları onu ters tarafa götürdü ve Tom'un yanına oturdu.
"Selam Tom, naber?" dedi.

Tom o kadar dalgındıki birinin ona selam verdiğini bile uzun bir süreden sonra farketti.Başını sesin geldiği yöne çevirdi.Samara'yı görünce ağzı hafif açıldı,yutkunduktan sonra zorlukla başını saladı:"Otursana-"diyebildi.

Samara içinden 'hadi bakalım benle konuşmak falan istemiyor işte, defolup gitsem ya' dedi ama çoktan oturmuştu bile. Sonra "İyi misin diye bir soru sorsam abes kaçar mı?" dedi gözlerini devirerek.

Tom'un sesi kısık çıkmaya başlamıştı:"İyiyim,sen?"dedi.Samara'nın yüzüne baktıkça kendini kaybediyor gibi oluyordu.Gözlerini kendi ellerine çevirdi.

Samara 'demek öyle' dedi içinden, nedense pek iyi gözükmemişti gözüne. Sonra spor ayakkabılarına ilgisini yönelterek " İyiyim bende" diye yalan söyledi.

Tom,Samara'ya dönerek:"Uzun zaman oldu görüşmeyeli..."dedi.Sesi biraz daha iyi çıkıyordu.Ama az sonra öksürdü.

Samara "hıı... evet uzun zaman oldu" dedi sonraysa "Ama hala hastasın galiba, geçmedimi yoksa tekrar mı hastalandın" dedi. Spor ayakkabıları biraz fazlamı eskimişti ne? Aklını meşgul etmeye çalışıyordu, ama Tom'dan gelece cevabı merakla beklemesini nedense engelleyemiyordu.

Tom,Samara'ya bakmaya devam ederek:"Yok hasta değilim.."dedi.Gene yalan söylemişti.Onu görmeyeli çok olmuştu,güzelliği karşısında büyülenmiş gibi bakıyordu.

Samara inanmayarak başını salladı "Yalan söyleme istersen!"
Sonra spor ayakkabilarına bakmaktan vaz geçerek başını Tom'a çevirdi. 'vay sonunda biri tekrar suratıma bakmaya başladı galiba' diye düşündü.
"Nasıl bu kadar çok hastalanıyorsun! Göle felan atlamadın herhalde" sonra içine saçmaladığına dair bir his doğdu.

Tom bir an gözlerini başka yöne çevirdiği sırada Samara'nı konuştuğunu farketti.Söylediklerini duyunca yutkundu.Yüzü hafif kızarmaya başlamıştı.Gözlerini kaçırmaya çalışarak:"Yoo hayır-"dedi.

Samara bir şeylerin nedense ters gittiği hissetmişti. Gözleri acayip bir şekil alırken ağzıda yaklaşık beş karış kadar açık kalmışdı. Sesinde tereddütle
"Atlamadın değil mi? Hayır atlamışsın! Zorun neydi de atladın bu havada yüzmek istediğini pek sanmıyorum" sonra kaşlarını çatarak "Yoksa düştün mü?" dedi. Aklına başka bir şey gelmiyordu ki.

Tom,Samara'ya bakarak:"Sıkıldım artık,herşey ve herkes üzerime geliyor.Ash benim yüzümden ölüyordu.Kesinlikle benim yüzümden-"dedi.Sonra ayağa kalktı,bir iki adım attıktan sonra:"LANET OLSUN!!"dedi ve sıralardan birine tekme attı.

Samara suratının halini çok iyi biliyordu. Suratına bakan herkes şu an onun aklından 'Nassı' ya ' şeklinden şeyler geçirdiğine emin olabilirdi. 'Ash ölüyor muydu? Hani kendisine söz vermişti, kayalıkların orda... Kim geliyordu ki Tom'un üstüne, Ash'e ne yapmıştı. Gerçi Ash'in ne yapmaya çabaladığını anlamıştı ama..'
Samara bunların hepsini saniyenin onda biri kadar sürede düşünürken Tom sıraladan birine tekme attı ve Samara olduğu yerde sıçradı. Tom sanki... biraz sinirli gibiydi, yoksa üzgün mü? Samara sıraya atılan tekmeyle eş zamanlı ayağa fırladı ve son zamanlarda çok kullandığı aynın inanamayan sesle konuştu:
" Tom ölmek mi istedin? Yani çekip gidecektin ha! Bırakıp gidecektin?"
Samara şimdi Tom'un suratına çaresizce bakıyordu. Olabilirmiydi....

Tom dişlerini sıkıyordu:"Senin için bu kadar önemli miyim?"dedi.Sonra yürümeye devam ederek camlardan birine yaklaştı:"Ben aptal biriyim"dedi.