Çimlerin Üzerinde...

.....

rp out : sadece iki konu başlığı vardı bnde bir konu daha açıyım dedim

out:ilk rp yi ben yapim bari Very Happy

in:Ashley uzun bir aradan sonra tekrar dışarı çıkmıştı.Uzun süredir kardeşlerinin hiçbiriyle görüşmüyordu.Zaten kafası karışıktı.Ve artık onların sorunlarıyla ilgilenirken onların bundan sıkıldığının farkındaydı.Göle gitti ve çimenleri üstüne oturdu.Daha sonra geri yaslanarak gökyüzünü izlemeye başladı.Söğüt ağacının yapraklarıyla izlediği o gökyüzü şimdi sadece masmaviydi.

Samara Şamarcı Söğütten tırsarak -ki hala kolu hafif ağrıyordu- çimlerin üstüne geldi.Söğüt ağaçlarının yada herhangi bir ağaç türünün olmadığı bu alan hoşuna gitmişti. Sadece otlar, yıldızlar ve kendisi vardı. Evet, bir de ayağının dibinde bir kaç tane papatya vardı. Birtanesini kopardı ve çimleri ayaklarının altında ezerek yürüdü.

Etrafına bakındı galiba bu boş yerde sadece kendisi vardı. Hafif eğimli arazinin üstüne sırt üstü uzandı ve elindeki papatyaya bakış attı ve onu sinirle bir kaç yüz parçaya ayırdı.

Kollarını başının altına destek yapınca daha büyük bir rahatlıkla havaya baktı. O kadar mutsuzduki anlatsa karşısındakibayılırdı herhalde. Derin br nefes alıp verdi. Boşta kalan eliylede bu sefer donmaya yüz tutmuş çimleri yoklmaya başladı.

5-10 dakika sonra yattığı yerden bir hışımla kalktı ve sağ ayağının yanındaki taşa bir tekme çaktı ve taş yuvarlanıp uzaklara gitti. Samara'da taşın peşinden oradan ayrıldı.

Misafir

Daren süpürgeyle Şamarcı söğütten hızla kaçmıştı sonunda buraya gelip dinlenmek için biraz durmuştu yüzü heryeri çizik içindeydi çimlerin üzeri oturup yüzünü silmeye başladı.

Ashley Ron'un onla konuşmak istemediğini anlamıştı.Söğüt ağacının altından ayrılıp tekrar çimenlere geldi.Ama oda neydi.Çimlerin üstü hiçte bıraktığı gibi değildi.Gizem dairesi çalışanı Daren'de oradaydı.Fakat yüzü çizikler içindeydi.Meraklanmıştı Ashley koşarak Daren'in yanına geldi.''Şey iyi misiniz?Suratınızdaki bu çizikler neden oldu?''die sordu Ashley ve çimenlerin üstüne dizlerini büktü.Daren'e bakıyordu.

Misafir

Daren yüzündeki mendili çektikten sonra gelenin Ashley olduğunu görebilmişti kendisine hayret etti çünkü kulakları onun buraya geldiğini anlayabilecek kadar iyidi herhalde dalmış gibiydi ardından

"İyiyim . Şamarcı söğüt'te biraz işim vardı boşver. Sen nasılsın?" dedi şamarcı söğütteki görevini söylemenin pek iyi olacağını sanmıyordu.

''Hımm..Pek birşey olmamış ya neyse.Bende iyiyim teşekkür ederim efendim''dedi Ashley ama pek iyi değildi aklı Ron'da kalmıştı.''Şey bu arada profesör Hazal'ı görüyor musunuz acaba.Nasıl?Ben pek göremiyorumda''diye sordu içindende ''İnşallah yanlış birşey söylememişimdir.''diye söylendi.

Misafir

Daren gülümsemeye çalıştı ancak yüzü acıyordu asasının bir hareketiyle yüzündeki çizikleri yok edebilirdi ancak acısı dinmiyordu o zamanda mendili yere koyarken

"Görüyorum bu sıralar biraz gezgin yani göremesem çok endişelenirdim yani ."

aslında göremese çıldıracağını biliyordu asasını mendilin üspüne doğrulttuktan sonra "Tergeo." diye fısıldadı kanlar yok olmuştu ama yüzünde ne kadar denese tekrar kanıyordu.

''Hımm.Teşekkürler.Yüzünüz çok kanıyor.İsterseniz hastane kanadına gidelim. Dr Hermione birşey yapabilir''dedi Ashley çünkü Daren'in yüzündeki kanlar hiç gitmiyordu.Birşey yapabileceğini sanmıyordu.Elinden gelen tek şey buydu.

Misafir

Daren hastane kanadına gitmek hiç istemiyordu özellliklede Hermione'yi görmek hiç istemiyordu sonuçta Hazal'ın isteğiydi hiç tepki vermeden

"Gerek yok , birazdan durar ." dedi "Herhalde." diye ekledi hemen çünkü şamarcı söğütün dallarında bir şey olmalıydı ki kanı hayla durmamıştı.

Ashley daha fazla buna göz yumamazdı.Kan görünce kendisini hep kötü hissederdi.Cebinden mendilini çıkardı.Belki bir yardımı dokunurdu.Daren'e yardım etti ve yüzünü silnmeye başladı.Bir yandanda kan gördüğü için korkuyordu ''Şey isterseniz silmeyebilirim.Tabi rahatsız oluyorsanız efendim''dedi ve mendille silmeyi bırakıp tekrar yüzüne baktı Daren'in

Misafir

Daren biraz durduktan sonra cüppesinin cebine elini attı biraz kurcaladıktan sonra mendili tekrar bulup yüzünü sildi ardından durarak

"Kandan korkuyormusun." dedi aslında kendisini yorgun hissetmeye başlamıştı herhalde kan kaybından olmalıydı burada değil ama şamarcı söğütte çok kanı akmıştı . Ama o görevini mutlaka yapacaktı e bir ağaç uğruna vazgeçmezdi.

Ashley duraksadı.''Şey aslında ha-evet''dedi.Hayır dicek gibi oldu ama yalan söyleyemezdi.Başını öne eğdi. Biraz utanıyordu.Kandan korkan heralde ilk Ashley'i gördüğünü düşünüyordu.

Misafir

Daren biraz gülümsedi ardından kızın kafasını eliyle hafifce kaldırdı ve

"Utanılacak bir şey değil . Benim bir seherbaz arkadaşım bile kandan korkuyor , komik bir şey değil çünkü hiç bir zaman kan iyiye işaret değil." dedi kendinden emin bir şekilde ardından kafasını çimlere yasladı yattı.

Ashley tekrar mendili çıkardı.''Şeyy isterseniz yardım edebilirim''dedi ve ve ellerini dizlerinin üstüne koydu ve bacaklarını çime doğru uzattı.

Misafir

Daren biraz durduktan sonra Hazal'ı düşünmeye başladı zaten aklını ondan alamıyordu şuan acaba ne yapıyordu onun başkasını sevmesi Daren'i delirtirdi böyle şeyler düşünmemeliydi çünkü Hazal'a güveniyodu onu seviyordu birden çocuğun sorusunu cevaplamadığını farketti

"Hayır . Saol ." dedi sevecen bir tavırla ama Hazal'ı özlemişti şuan.

Ashley'i suskunluk kapladı.''Peki siz bilirsiniz''dedi ve mendili katlayıp çebine geri koydu.Oda Kayba'yı düşünüyordu.Ama Onu aramayan birini o hiç düşünmemeliydi.Birden bu düşünceden kurtulmuştu.''Bana ihtiyacınız yoksa ben artık gidim.Sizede rahatsızlık vermiş olmam''dedi Ashley ve mırıldandı kendi kendine ''Zaten hep rahatsızlık verdm hiç yardımımım dokunmadı ki ''dedi

Misafir

Daren yüzünde samimi bir gülümsemeyle

"yoo hiç rahatsızlık vermiyorsun . Ancak bunu bahane edip gitmek istiyorduysan sen bilirsin." dedi çünkü çocuklar kıpır kıpırdı nasıl olsa birazdan tekrar şamarcı söğüte gidecekti oradaki geçide girecekti lazımdı bu ama belkide büyüyle şamarcı söğütü yavaşlatabilirim diye umutlanıyordu.

''Aslında bahane değil.Sıkılmışsındır sandım.Ama gitsem iyi olucak saat geç oldu.Bir öğrencinin ödev yapması gerekir.Bu arada yaralarınızın iyileşmesini umarım''dedi ve yerden kalktı.Üstünü sirkeledi.Hogwarts şatosuna yol aldı birden durdu ve arkasını dönüp ''Hazal Profesörle mutluluklar onu çok sevdiğimi sölersiniz artık efendim''dedi ve kıkırdayarak Hogwarts'a gitti.

Misafir

Daren hiç kızmamıştı üstüne gülmüştü çocukların diline düştüğüne hiç gülmemişti gerçektende çok gülüyordu çimlerin üzerine kafasını yasladı gökyüzünü seyretmeye başladı hava kararmaya başlıyordu ama birden kalktı çünkü şamarcı söğütte yapması gereken bir iş vardı onun altında gizli bir geçit olup olmadığına bakacaktı var diye söylentiler çıkmıştı acaba doğrumuydu bunlar diyip süpürgesini eline alarak söğüte doğru yola çıktı.

Samara bıkmış bir halde buraya geldi. Söğüt ağaçlarının olduğu yeri daha çok seviyordu ama buralar genelde daha ıssız olduğundan burayı tercih etmişti.

Derin bir nefes aldı ve dizlerini kendisine çekerek otururken bir yandanda çenesini ellerinin üstüne ellerinide dizlerinin üstüne koydu.Hafif esen rüzgarın turuncu saçlarını oynattığını hissdiyordu. Normalde bu duygu hoşuna giderdi ama şu an böyle gülmektir kahkaha atmaktır gibi neşe dolu davranışlardan çok uzaktı. Aklına nerden geldiyse Acayip Kızkardeşlerin bir şarkısı geldi ve istemsizce mırıldanmaya başladı.

Aklına yapacağı tek şey olarak serbest uçuş sahasına gitmek geldi ama önce kızlar yatakhanesine gidip Quidditch cüppesini giymeliydi. Bunun için yerinden kalktı ve Girişe doğru sallana sallana yürümeye başladı. Yürüyüşü sarsak ve umursamazdı. Yürürken geçen gün kopardığı papatyalar topluluğunun bir üyesini daha eksiltecektiki vaz geçti. Kim demişti hatırlayamıyordu ama dalında daha güzel demişti o kişi. Haklıydı galiba. Samara saçma salak bu düşünceleri kafasından kovmak istercesine elini havada salladı ve aynı umursamaz yürüyüşüne geri döndü.

Cho, Samara Dur! Benimde Bİraz Konuşmaya İhtiyacım Var dedi Arkasından Bağırarak

"Samara dur! Benimde biraz konuşmaya ihtiyacım var!"

Samara bunları duyunca ayaklarının üzerinde döndü ve Cho'nun yanına giderek resmen kendini olduğu yere bırakarak oturdu. "Eee... konuşalım"dedi Samara şu sıralar kimseyle konuştuğu yoktu doğru dürüsüt ve birilerini dinlemek ve ya birşeyler anlatmak onu mutlu edebiliridi.

Cho, Samara senle uzun bi zamandır konuşmuyorduk.Bu aralar pek yanlızım kimin yanına gitsem hemen 5 dkya kalmaz bişey oluo ve oradan ayrılıyo dedi ve yanaklarından gözyaşları süzülmeye başladı.

Samara dizlerini kendine çekti ve konuşmaya başladı. "Evet anlıyorum, yani sana mikropmuşsun gibi bakıyorlar değil mi? Evet anlıyorum bazen banada oluyor ama takma kafana boş ver ve ağlama tamam?"