4.Kompartıman

Dakota, bakışlarını Lisa'ya doğrulttu.Üzerine cübbesini geçirmişti ve eline bavulunu alabilmeyi nihayet başarmıştı.Onlar gibi hazırlanmış ama, konuşammakta direten Samara da hazırdı.

''Sanırım artık gitsek iyi olacak.Bu arada Mel sakin ol canım...''

Bavulunu yorulan elindne diğer eline geçirirken yüzünde kocaman bir tebessüm oluşmuştu.Ama herşeye rağmen Hogwarts'a gelmişlerdi.

Dakota, trenden inebildiklerine sükrederken, Lisa ve Samara arasında sezmiş olduğu sessizliğin sırrını çözmeyi kafasına koymuştu.Ama bunun için uygun bir zamanı bekleyecekti.

Melodia Dakota'nın eline yapıştı. "Biraz çocuksu ama sen de bavullarına büyü yapsan. El ele koşarak gitsek." dedi çocuksu ve aynı zamanda neşeli bir gülümsemeyle. Arkadaşlarını gerçekten çok özlemişti. Hem o ikisi giderse Lisa ve Samara yalnız kalacaktı. Aralarında bir soğukluk hissetmişti ve belki bunu da giderebilirlerdi.

Lisa cüppesini giydikten sonra Samara'ya döndü.
"Hadi ama acele etmen lazım." dedi.Tren durmuştu ve herkes inmeye başlamıştı.Lisa bavulunu kapattı ve eşyalarını hazırladı.Bu sırada Dakota ve Mel hazırlanmıştı bile.Lisa
"Evet hazırım.Hadi gidelim." dedi hafif bir tebessümle.Bir yandanda Samara'ya bakıyordu.

Dakota, Melodia'nın eline yapışması üzeirne elini daha da sıkı tuttu.Asasını çıkardıktan sonra mırıldandı.

''Karmaşıklığı Düzeni ha_! Seni ilk defa kullanacağım.''

Bavula bir büyü yapmıştı ama, her büyüd eolduğu gibi başta beceremediğini düşünmüştü.Çünkü bavul havalanıp yere yapışmıştı.Ama daha sonra kalkıp koşa koşa giden Mel ile Dakota'nın peşindne gitmeye başladı.

Samara br an etrafına bakındı. Trnden ne ara inmişlerdi ki? Dalmış olmalıydı. Üstelik ne yaptığının bile farkında olmaycak kadar. Çünkü elinde orla taşıdığı sandığı ile beraber, yolun ortasında duruyordu. Etrafına bakındı bir an için. Dakota, Lisa ve Mel... Yanındaydı hepsi. Eee... Kendisi niye uçmuştu ki şimdi?
Omzunu silkerek gerçek dünyaya döndü.

Düşünmüştü az önce... Gayette uzundu ayrıca... Lisa^ya çok büyük bir haksızlık yapmıştı. Sonuçta o orada Jane ile uğraşırken Samara vızıldayıp durmuştu. Ama Lisa arada ona bakıyor ve gülümsüyordu... Samara kendi inadını bir kenara bıraktı ve Lisa^ya sanki hiç bir şey olmamış gibi sordu:

"Ee... Kuzen? Bu yılda vurucu muyuz? Takımlr ayrılacakmış duyduğuma göre! Büyük bir kapışma olacak!"

Gülümseyrek sormuştu... Tek dileği Lisa^nın onu affetmiş olmasıydı. Bir an sonra karşıında Testralleri gördü. Samara onlar hakkında araştırma yapmıştı. Sadece ölüm görenler görebiliyordu onları. Ama Samara görmemiş gibi yoluna devam etti ve arabalardan birine hemen atladı. Ah... Küçük muggle arkadaşı keşek ölmeseydi... Neyse bunu düşünecek değildi ya şimdi... Çok önce olmuuş bir olaydı... Nasılsa bir gün herkes cezasını çekecekti!

Samara yüzünde ki 'Mutluyum, huzurlıyım!Kimseyi takmıyorum!' maskesini düşürmeden gülümsemeye devam etti. Şu an sadece Hogwarts^ı izliyordu... İnsana evi anımsatıyordu. Gerçekten olması gereken bir evi... Gecenin karanlığını delen sarı ışıklarıyla Hogwarts... Tüm ihtişamıyla dikiliyordu karşısında... Çözülecek o kadar çok gizemi vardı ki Hogwarts^ın! Samara büyümüş olarak evine dönüyordu ve planları arasnda bütün okulu keşfetmek ilk sırayı almıştı hep...

Sonra bir iç çekti... O kadar çikolata yemesine rağmen acıkmıştı yine!