Macera

out: Uzağa

Samara etrafına bakındı, az önce camdan sızan ay ışığı artık yoktu.

"Lumos maxima!"

Ron söylemiş olmalıydı.Korkmaya başlamıştı. Etrafına bakındı. Duvarlardan çürümüş zincirler sarkıyordu. Burası tıpkı bir şey gibiydi- zindan! Dawn bir adım geri gitti. sırtı duvara yaslandı ve olduğu yerde kayarak çöktü. Başını ellerinin arasına alarak sakladı. Çok korkuyordu. Duvarlar üstüne geliyormuş gibi hissediyordu. Korkuyla haykırdı:

"Mel, Ron! Kapı arayın kütfen! Bir şey yapın! Çıkalım bu zindandan! Lütfen-"

Sesi gittikçe titrek çıkıyordu.

"farkındayım" dedi ron melodia ya "evet acıyor hemde fazlasıyla..." ayağına bakmayı düşünmemişti bile sadece acısını hissediordu...
aslında ayağını bakmayı istemiorduda pek...
o görüntüyle karşılaşmak istemiyordu...


en sonunda kafasını eğip ayağına baktı

"ığğğ!! nie hep bni bulurki ?"

ayağı cidden iğrenç görünüordu...iğrenç !...

"burdan çıkmayı bizde istiyoruz ama kapı kapalı dawn..." "kapalı..." dedi birkez daha...



out : yha buraya daha önce bikere gelmiştim rp için ozamanda ayağım kırılmıştı... kaderim heralde

dm: karanlık zindanda yapılan ışık büyülerinin yaptığı aydınlıkta gözükebilen bir gölge duvarlarda geziniyormuş gibi gözüküyor Samara'nın etrafında dolaşıyordu .Karanlık çok kötü gözözüküyor insanı çoık ürkütüyordu.

ron kafasını kaldırıp dawn'a baktı. onu ilk böyle korkmuş görüyordu...
sonra dawn'ın etrafında bir gölge evet evet bir gölge gördü. hareket ediyordu... oda neydi öle ?

"dawn..." dedi ürkekçe "orda yanında bişey var !"

dm: karanlık birden kendisini aydınlığa bırakmıştı ama o anda kalan karanlığın içinden bir insan çıktı burunlarının yerine iki tane delik olan büyük beyaz yüzlü biri çıktı zarif bir şekilde asasını tutuyor kapşonundan yüzünün yarısı gözükmüyordu

"Colloportus , colloportus." kapı ile pencereyi kilitlemiş sıkıca kilitlensede biraz ışık giriyordu içeri asasını Melodia'ya doğru tutmuş sinsice gülüyordu

Melodia etrafta dolaşan gölgeyi görmüştü. Büyük bir çığlık atıp yere düştü, canı acıyordu. Kaçmak istiyordu fakat ayağa kalkamıyordu.

Ron heycanla başını kapıya çevirdi bu oydu evet o !

"Voldemort !" dedi sadece yanındakilerin duyabileceği bir sesle...

out= Atarım o voldemort'u üstüne. Söyleyeyim melodia'dan başka kimse yenemez.

Dawn tiz bir çığlık koyverdi ve ayağa fırladı. Zindanlardan hep korkardı zaten. Hiç hoş şeyler yaşamamıştı zindanlarda. Şimdi bu yetmiyormuş gibi bir de gölgeler dadanmıştı.
Ama bir anda aydınlık oldu. Yanından bir şey hızla geçerek bir büyü mırıldandı. Dawn hala korkuyordu. Adama bakma cesaretini gösterememişti. Ama bu-
Ona benziyordu ve Mel'e doğru gidiyordu.Ona ulaştığında kız bağırmaya başladı. Dawn güçlükle ayağa kalkıp bağırdı.

"Sersemlet!"

Melodia korkudan bağıramıyordu bile. Bembeyaz kesilmişti. Titriyordu. Kaçamıyordu. Sadece Voldemort'a öylece bakıyordu.
out: Cevaplar geç geliyo biraz, üzerimde çok baskı var da.

dm: Kırmızı sersemlet büyüsü Voldemort'a doğru gidiyordu asasını salladı ve hiçbirşey söylemedi ama kırmızı büyü dönüp Angelina'yı vurmuştu kız 'tak' sesi ile yere düşmüştü ama Voldemort hiç bakmamıştı bile direk Melodia'nın üzerine doğru gidiyordu

"Adımı anmaya cesaret eden kim." dedi sadece Meloda'ya bakarak.

Melodia ağzını açmaya çalıştı, fakat hiç birşey söyleyemiyordu. Titriyordu, sadece. "Expelliarmus" dedi sessizce, ayağa kalkmadan. Daha güçlü bir şey yapacak durumda değildi.

Dawn bir kere düzgün büyü yapsa dişini kırardı zaten! Ne yapması gerekliydi? Eğer bu gerçekten o'ysa yapılacak şey basitti! Ron'a yardım etmeliydi.

"Efendimiz! Ben Samara Dawn Armstrong! Armstrongların kızı."

Olduğu yerde diz çökerken söylemişti. Saçmalıyordu evet ama arkadaşları kapıdan çıkarsa birilerini bulur onu kurtarmaya gelirlerdi. Ayrıca Voldemort Armstrongları tanırdı. Ailesinin konumundan ötürü.

Harry Ginny den ayrılınca hemen barakaya geldi.Sesler yükseliyordu.Harry hemen seslere gitti.İleride bir çok kişi vardı.Tabii birde Karanlık lord hiç değişmemişti.Hemen asasını çıkardı ve

‘’arkama geçin…Sersemlet…’’

büyü lorda doğru gidiyordu.


out:5 dk kuralı yoktur umarım çünkü geç yazabilriim...

Melodia Samara'nın yaptığı şey karşısında şaşırmıştı. Biraz gücünü toplayıp ayğa kalkmıştı. Ama hala çok korkuyordu. "Angelina" diye bağırdı. onu yanına çağırıyordu. Sonuçta Angelina bir 1. sınıftı, kendini koruması hepsinden zordu.

out: Gelimmi artık ?

ron şaşkın şaşkın bakınıyordu...
snra bi an göğsünde bir acı hissetti yeşil bir ışık...

inanılmazdı bu... inanılmaz... hiçbişey olmaıştı hâlâ yaşıordu..hâlâ...

Dawn olduğu yerde başını kaldırdı. Bu çocuk kesinlikle belaya geliyor olmalıydı. Ama Dawn onların gitmeleri gerektiğini düşünüyordu. bir kere diz çökmüştü. Oradan gitmesi demek... Bunu yapmamalıydı. Derin bir nefes aldı fakat osırada bir şey oldu yeşil ışık Ronald'ı vurdu. Nasıl olduğunu anlayamadı. Şimdi ölecekmiydi? Hayır! İmkanı yoktu! Zaten bir şeyde olmamıştı Ron'a! Olmamış mıydı? Olduğu yerde olanları izliyordu. Bir terslik vardı ama ne?

out: kusura bakam Emre ama nasıl direk giden büyü yön değiştirir hem sen zar atmasını bilmiyormusun birde dm olcan...

in:

Kendisine gelen büyüyü hızla başka bir köşeye fırlattı.Harry hiç sinirlenmeden güldü.

''beni mi istiyorsun Voldemort... çok beklersin...Anenmin ve babamın öcünü alacağım...''

dedi anide nasasını kaldırdı ve ''Expelliarmus'' dedi.