Prof. Avril Lavigne Örnek Rp

Adı:Avril

Soyadı:Lavigne

Meslek: Aritmansi,Tılsım\Muska Profesörü//Slytherin Bina Sorumlusu

Yaşı: 23

Örnek Rp:

Sahte bir meltemin bürünmüş olduğu sonbahar günüydü.Avril çok küçükken annesinin onu her cumartesi getirdiği, yılların yıprattığı parkın, paslı salıncağına oturmuş öylece düşünüyordu.Hava ılıktı ve gri bulutlar güneşi esir almış, dünyaya bakmasını engelliyordu.Ama Avril'in aklı ve paslı salıncakta ne de gökyüzünde kaybolmuş olan güneşteydi.Henüz onsekiz yaşında bir genç kzıdı.Ama kalbi o kadar yaşlanmıştı ki.

Avril o kadar dalgın dı ki, yan komşular olan Larson ailesinden, ailenin en büyük erkek çocuğu yanındaki salıncağa oturmuştu.Adı Fredy olan yakışıklı genç, Avril'in yanından ayrılmaz hep ona destek çıkardı.Avril ile aynı yaştalardı.Ama Fredy Avril'den bir ay arayla büyüktü.

'Hey, neden bu kadar sessiz ve yanlızsın?' diye sordu genç adam.Başını öne eğmiş olan Avril'e bakmaya çalışarak.'Onu özledin değil mi? Biliyorum onu özledin ama mutlaka bir gün-'

'Fredy, bunun onunla alakası yok' diye bağırdı Avril.Sonra başını kaldırıp ürkmüş olan gence baktı.'Şey... afedersin ben... sana bağırmak istemedim.Bunun onunla ilgisi yok ve artık benim için o yok zaten.Bu tamamen ailevi bir mesele.'

'Pekala ben karışmıyorum.' dedi Fredy gülümsemeye çalışarak. 'Aslında gitmem gerek çünkü birazdaha konuşursam beni boğacakmışsın gibi geliyor.'

'Hey, ben katil değilim Feed' dedi Avril Fredy ile dalga geçerek.Ama yalan söyleyemezdi.Ne zaman derdi olsa Fredy gelince bütün derdi gidiyordu.

'Bak, benim adım Fredy, bir köpek ismine benzeyen Feed değil' dedi Fredy.Alınmış numarası yapıyordu.'Bana Feed demene sinir oluyorum.'

'Ya öylemi bay çok alıngan.' diye takıldı Avril.Birden neşesi yerine gelmiş gibiydi.Ama garip birşey hissediyordu.Ama bunu çözememişti.'Hem senin köpek olmadığın ne malum?'

Avril'in bunu demesiyle Fredy Avril'i parkın ilerisindeki banklara kadar kovalamıştı.Banklardan birine oturdular.Ama ikiside konuşmuyordu.Bir süre sessiz kaldıktan sonra, aniden bastıran yağmur onları arkalarındaki ağacın altına sığınmaya mecbur etmişti.

Avril ve Fredy ağacın altında da sessizliklerini koruyolardı.Bir süre sadece birbirlerinin gözlerine baktılar ama Fredy ilk adım atan olmuştu.

'Neden konuşmuyorsun Avril?' diye sordu genç adam kızın ıslanmış saçlarını süzerken.

'Sen çok konuşuyorsun ya ondan.' diye lafı yapıştırdı Avril.Aynı şekilde oda Fredy'i süzmeye başlamıştı.

'Avril, sana birşey söylesem beni dövmezsin değil mi?' diye sordu genç adam.Alaycılık ve endişenin karışımıyla.

'Saçmalama Fredy.Belki sert olabilirim ama sevdiğim insanları dövmem merak etme.' dedi Avril.Tıpkı teselli verirmiş gibi yapmıştı.Sonra meraklı bakışlarla Fredy'e bakmaya başladı.

'Biliyor musun sen çok iyisin.Aslında ben... Avril ben galiba senden hoşlanıyorum.'

Avril, sanki yere çivilenmiş gibi olmuştu.Çok garip hissediyordu.Sanki biri iç organlarıyla oynuyordu.Ne diyeceğini bilememişti.'Şey.. yani... ben...' diyebildi ancak.Birkaç dakika sonra şoku üzerinden attı ve Fredy'e dödü. 'Bak Fredy çok iyi birisin ama arkadaşım olarak kalman en iyisi bence.Şey... benim artık gitmem gerekiyor.Daha sonra görüşürüz.' dedi Avril ve ardında sırılsıklam bir aşık bırakarak Mounary mezarlığına doğru yola çıktı.

Aradan birkaç hafta geçmişti ve yine o bunaltıcı günlerden birinde Avril parka gelmiş, yine her zamanki gibi salıncağına oturmuş kara kara düşünüyordu.'Aptal kafam' diyordu kendi kendine. 'Ne diye Fredy'i kabul etmezsin.Bak işte başkasıyla çıkıyor.' diyordu ki birden Fredy'nin sesini duydu.

'Selam Avril.Biliyor musun, bugün ilk defa Erica ile sinemaya gittik.El ele tutuştuk ve gittiğimiz parkta.. şey bilirsin işte... Öpüştük!' diye heycanlı heycanlı anlatan Fredy, Avril'in karşına geçerek ona doğru baktı.

'Öylemi, çok mutlu oldum, bir yastıkya kocamanız dileğiyle' dedi Avril yapmacık yapmacık.Ama Fredy durumu çakmış gibiydi.

'Hey, yoksa beni kıskandınmı?' diye sordu Fredy.Çok zevk alıyormuş gibiydi.

'Beni rahat bırakmayı neden denemiyorsun Fredy.Umarım sen ve arkadaşın Erica çok mutlu olursunuz.' dedikten sonra Avril salıncaktan kalkıp kaldırım taşına oturdu.

Biraz sonra Fredy yanına gelmişti.Yine o sıkıcı sessizlik varlığını koruyordu.

'Avril, bana doğruyu söylemeni istiyorum.Beni seviyor musun?' diye sordu Fredy.Kendinen emin ve tüm cesaretini toplamış edası vadı.

'Yani ben.. aslında.. Erica'nın canı cehenneme' dedi ve genç adamın dudaklarına yapıştı.Belki uzun bir süreydi ama yinede birbirlerine kavuşmuşlardı.

Ama bu mutluluk ancak üç hafat kadar , Fredy ve ailesi başka bir şehire taşınana kadar sürebilmişti.

Misafir

Gayet güzel bir rp.

Betimleme güzel
Uzun ders almazsın. Wink

Misafir

Süper canım.Diğer sitede de okudum senin rpni.Harika.Ders almana gerek yok.

Yorum yapmam yasak mı bilmiyorum, ama gerçekten tebrik ediyorum ya.
Nasıl bir hayal gücü bu, mükemmel olmuş gerçekten.Çok beğendim..