1.Kompartıman

Tresa eşyalarını toparladı.Ardından sandığını sürükleyerek aşağı indirdi.Ardından koşarak istasyona geldiler..Tresa ne yapması gerektiğini geçen seneden biliyordu.Koşarak 9 ve 10 peronunun arasındaki duvardan geçti.Trene bindi ve ilk kompartmanın boş olduğunu görerek oraya oturdu.Eşyalarını yerleştirdi ve camdan bakmaya başladı.Bir sürü birinci sınıf öğrencisi vardı...Aileleriyle kucaklaşıyordu...Tresa içinden bir ''off''çekti...Annesiyle babasının yanında olmasını isterdi..Ama yoklardı işte..Tekrar camdan bakmaya devam etti.Bu yıl ona danışmanlık edecek bir kişi daha vardı sincabı Olive^ydi.Tresa diagon yolunda görmüştü onu...Çok sevmişti..Kucağına alıp sevmeye başladı.

''Sanırım bu yılki tek dostum sensin Olive..''

dedi ve gülümsemeye başladı.

Alns yalnız bi şekilde trenden indi hogwarst ışıkları gözüküyordu...çok acıkmıştı adımlarını hızlandırarak okula doğru yürüdü.

Hilary kompartmana girdi.İki kişi vardı.Onlarla tanışmak istiyordu.Ama cesareti yoktu.En sonunda yapabileceğini karrar verdi.Kompartmana girdi.Yüzünde bir gülümseme vardı.
-Merhaba! Tanışabilir miyiz?
dedi.

Anahi baya heyecenlıydı. Ailesi yanında olmadığı için çok mutsuzdu. Yine işleri vardı ve ona ayıracak vakitleri kalmamıştı. Üzüntülü anlarında moralini tek bir şey yerine getirebilirdi. O da Tokio Hotel'in Monsoon şarkısıydı. Hemen Mp4'ünü çıkarıp şarkısını açtı. Bavulları, şöförleri Alfonso trene yerleştirdi. Anahi : "Tamam Alfonso gidebilirsin. Annem ve babama onları çok sevdiğimi ve beni merak etmemelerini söyle lütfen." dedi ve Alfonso'ya sarıldı. Alfonso 50 yaşlarında çok tatlı ve tonton bir şöfördü. Çokta sadıktı. Dedesinin en sadık dostuydu. Bu yüzden ona sarılmıştı. Tren'e bindi son bir kez arkasına baktı ve Alfonso'ya el salladı...

Hazal, Hogwarts'a gidecek olmanın heyecanıyla, trenin kalkış vaktinden çok
önce gara gitmişti. Ailesi de onun yanındaydı ve onun bu heyecanını onlar da
paylaşıyorlardı.

Hazal'ın annesi giib muggle olan babası, ona biletini önceden almıştı. Hazal,
çevresini izlerken, babası tren biletini one verdiğinde, artık zamanın gelmiş
olduğunu anladı. Ailesini özleyeceğini düşündüğünden biraz üzülse de,
biraz sonra onların verdikleri moral ve yaptıkları sevgi gösterisi, onun keyfini
yerine getirmeye yetmişti.

Annesine, babasına ve kardeşlerine son bir kez sarıldıktan sonra, yavaş
adımlarla trene girdi, fazla kalabalık olmayan, kompartımanlardan birincisinin
sürgülü kapısını açtı ve heyecanla eşyalarını yerleştirdi.

Pencere kenarına oturdu ve trenin hareket anına kadar bekleyen ailesine
el salladı. Trenin hareket etmesiyle ayağa kalktı ve pencereden onlara
son bir kez baktı.

Tren, gardan uzaklaşınca tekrar yerine oturdu ve bütün bir yol boyunca
birlikte olacağı arkadaşlarına kendini tanıttı.

"Merhaba, ben Hazalico Whisper. 1.Sınıf öğrencisiyim."
Sonra da, "Sanırım siz de öylesiniz?"

diye sordu. Diğerleri de kendilerini tanıttılar ve sohbet etmeye başladılar.
Yolculuk eğlenceli geçiyordu, geçtikleri yerlerin manzarası da mükemmeldi...

Harry birinci dönemi bitirmişti.Güzel geçtiğini söyleyemezdi.Bir sürü şey olmuştu.Arayıcı olmuştu ama okuldan ayrılmak zorunda kaldı.Ama şimdi gitmemek üzere geri döndü belki yedinci sınıfa kadar okulda kalırdı.Ama bunu zaman gösterecekti.Zaten zaman her şeyin ilacı olarak da bilinirdi.

Okulda bu yıl Ginny vardı her şeyden önemlisi.Derslerine her şeyden çok önem vereceğini söyleyemezdi.Ama hiç olmazsa iksir karanlık sanatlar ve biçim değiştirme ağırlıklı olmak üzere bu derslerde başarı göstermeyi bekliyordu kendinde.Asası da bu işlere uygundu zaten.Kompartımanlardan birine geçti.kimseyi tanımıyordu bu yüzden kimseyle konuşmadı.Şimdi hiç hali yoktu.

Sadece uyumak istiyordu.Bira daha rüzgarlıydı.Rüzgardan saçları biraz savrulmuştu.Kompartımanın kapısını açıp içeriye girdi. ‘-tek burası boş oturabilir miyim…’’ dedi içeridekilerde ‘oturabilirsin’ anlamında koltuğun birine işaret edip önüne dönmüşlerdi.Harry hemen boş olan yere oturdu.Valizini üst rafa yerleştirdi.Sonra hemen oturdu ve kıvrılarak uykuya daldı.

--1 saat sonra—

Lord karanlıkta ilerliyordu.Çok karanlıktı.Evlerinin kapısını yıkıp babasına büyü yapmıştı.Harry o sırada annesi ile yukarıdaydı.Annesini de öldürdü.Ve yeşil ışık harry’e geldi.Tam o sırada harry ayağa fırladı.Kan ter içinde kalmış bir halde etrafına baktı.Bütün herksin gözü ondaydı.

Tren birden durdu ve geldiklerini anladı.Arkasından ‘bu harry değil miydi…’ dedi biri ama Harry aldırmadan valizini aldı ve ilerlemeye başladı.Arabalarında birine binmişti.Bütün gözler yine Harry deydi.Sinirlenmişti biraz bir şey var gibi ona bakıyorlardı.Harry de insandı.Arabalar hogwarts,2a geldiğinde harry hemen büyük salona gitti.

Misafir

Kerberos ilk yılını geçirecekti Hogwarts ta.Acaba oraya ayak uydurabilecek miydi?Akşam yatağına uzandı ve ailesi ile hogwarts ı düşündü.Hogwarts ı düşünürken gülen yüzü bir anda değişmişti.Ailesini düşünürken onlardan ayrı kalacağını aklına getirdiği an da gözlerinden yaşlar boşalmıştı.Daha küçüktü ama yine de bunları düşünerek kararı vererek gidecekti ve ya gitmeyecekti.Herşey onun elindeydi.Ağlayarak uyudu.Sabah kararını vermişti.Ailesi merak içinde ona bakıyordu.Bir anda sadece şunu söyledi.
--Gidiyorum.--
Kahvaltıyı yaptıkları gibi hızla yola çıktılar.

Gara geldiklerinde hızlıca koşması gerektiğini anladı.Zaten babası da ona bunu söylemişti.Duvarın önüne geldi.Heyecandan ayakları titriyordu.Ama yinede koştu.Bir anda kendisini Peron 9 ¾ de buldu.Hemen gidip trene bindi.Öndeki ilk bir kompartıman boştu.Hemen içeriye girdi ve cam kenarına oturdu.Babası da ona bakıyordu.Bir an göz göze geldiler ikisi de ağlıyordu.Tren gürültülü bir sesle çalışmaya başladı.Gidiyordu...

Onegmus, eşyalarını görevliye verdikten sonra kompartıman aramaya başladı. Önüne gelen ilk kompartımanın içeri girdi. İçeride öğrenciler vardı. Ordakilere " Merhaba, buraya oturabilir miyim?" dedi.....
Ardından içeri girdi."Tekrardan merhabalar, Ben Onegmus Hogwarts'a ilk defa gidiyorum bu yüzden biraz heyecanlıyım" dedi...
Daha sonra trenden bir ses yükseldi."sanırım bu hareket için çalınan ses " dedi içinden. Artık Hogwarts'a yolculuğu başlamıştı.