Salon

Ronald salonun kağısını açıp içeri girdi ve bir oh çekti... salon dağınık değildi ilkdefa!

"içeri gel" dedi angelinaya...

içeri girip şöminenin yanındaki pembe koltuklardan birine oturdu...

Angelina salona geçti.Gerçekten hoş ve ferah bir salondu.Etrafı incelercesine baktı...Sonra Ron'u takip edip onun oturduğu koltuğun yakınındaki diğer pembe koltuğa oturdu...

"ee nası gidiyor" dedi ron angelina bakmadan...

neden bakmıyordu anlamış değildi ama bakamaıyordu işte...

"bu sene başlıyorsun değilmi hogwartsa?"

Angelina Ron'un bakmamasına bir anlam verememişti...

"Eee...İyi sayılır aslında...Biraz da Miley'i özledim."dedi.

Sonra devam etti.Aslında merak ettiği konu Hogwarts'ta sayılmazdı ama yine de cevapladı...

"Evet daha bu sene başlayacağım...Aslına bakarsan heyecanlı sayılırm...Neyse ki siz varsınız...Yani Miley ve sen.Tabi Pearl de var yalnızlık çekmem sanırım..."dedi gülümseyerek...

"Eee Ron ben...Ben Pearl'le ayrıldığınızı duydum...Gerçekten çok üzüldüm."dedi.Aslında üzülmüş müydü...Bunu daha o bile bilmiyordu....

Samara paldır küldür merdivenlerden indi ve kendini bir an da salonda buluverdi. Acilen gitmesi gerekiyordu. Odanın içi büyük camlardan gelen ışıkla aydınlanıyordu. Ters giydiği muggle kıyafeti rahatsız etmeye başlamıştı... Kendinden ağır sandığını zorla sürüklemeye başladı şömineye doğru. Eğer uç uç tozu varsa iki salise içerisinde üç süpürge de Péarl'in yanındaydı. Sonra olduğu yerde durdu salonda bir kıpırtı vardı. Samara başını koltuklara doğru çevirdi ve ikiliye baktı:

"Hey Ron! Ne haber! Pek görüşemedik!"

dedi nefes nefese, gözünün önünden bir tutam saçı çekerken kendi kendine konuşuyormuş gibi bir havada devam etti:

"Bir süredir burdaydım, sesleri duymuşsundur! Her neyse... Péarl'de kalıcam bir süre de... Bir şey olmuş ama anlamadm! Onunla buluşmaya gidiyorum ve aa-"

Samara o an odada ki kızı gördü... Daha doğrusu görmüştü ama ilk anda çıkaramamıştı. Şimdi hatırlıyordu... Bağıran Barakada ki kız değil miydi bu? Daha doğrusu Péarl'in kardeşi!

"Hey seni tanıyorum! Péarl resminizi göstermişti! Kardeşisin değil mi? Burada ne işin var! Ahh... Doğru! Ron'un kardeşinin iyi arkadaşı! Ben de Samara, Dawn da diyebilirsin! İçinden geleni de! Neyse yazın son günlerini sizde geçiricem gibi duruyor! Konuşuruz sonra! Gitmeliyim!"

Sonra aklna yeni gelmiş gibi olduğu yerde durdu:

"Ron, Jane'ye gittiğimi söylersin... Acilmiş de! Bu arada Bay ve Bayan Weasley'e teşekkür ettiğimi söyle! Okulda görüşürüz! Hmm... Tom'a da selam söyle! Onu da göremedim..."

Samara bütün herşeyi tek solukta söylemişti. İnsanın arkadaşı mı vardı derdi vardı! Ya biri intihar eder ya da karmaşık mektuplar yazardı! Ama olsun, Samara arkadaşlarını seviyordu ve yardıma hazırdı. Ama asıl ilginç olan bu kadar şeyi nasıl bir kerede söyleyebildiğiydi. "Daha Ron ve Pearl'in kardeşi... Adı neydi Breeze demişti galiba Pearl, ne olduğunu anlayamamışlardır herhalde" diye düşündü. Sonra umursamayarak şömineye daldı, zar zor da sandığını yanına aldı. Eline aldığı bir avuç uç uç tozunu yere atarken sakince:

"Hogsmade, Üç Süpürge!"

dedi, yeşil alevler etrafını sararken Samara büyük ihtimalle arkasında şaşkın gözler bırakarak kayboldu.

Ron Angelinaya cevap vermek için ağzını açmışken şömineden samaranın sesini duydu ve kafasını oraya çevirdiğinde samarayı gördü...
Samara tek nefeste ne sölücekse sölemişti ve geldiği hızla gitmişti...

" Rüzgar gibi geçti" diyebildi gülümsemesine hakim olamadan...

Angelina Samara'yı bir süre dinledi...Ne kadar çabuk geçip gitmişti.Samara Pearl'ün çok yakın arkadaşıydı.Bu yüzden onu biraz olsun tanıyordu...

Ron'a döndü ve gülümsedi...

"Evet gerçekten çok hızlı..."dedi Ron'a bakarken...

Ron da gülümsüyordu hâlâ...Gözleri angelinadayken suratındaki o aptal gülümsemeyi silmeliydi ve böylede yaptı...
Pearl konusu kapanmıştı böylece açıklama yapmasına gerek kalmadan...angelina o konuyu tekrar açabilirdi ona bu fırsatı tanımak istemiyordu buyüzden kendisi bir konu açmalıydı...
Daha önce angelinayla sohbet etmemişlerdi pek... Onun hakkında bildiği pek fazla şey yoktu.Davidi saymazsak tabi...
Çaresizdi konuşabilecekleri tek konuları buydu... en azından şimdilik...

"eee" dedi "David ile aran nasıl?"

Angelina Ron'un sorusu üzerine bir an David'i düşündü...Uzun süredir görüşmüyorlardı.Araları nasıl olabilirdi ki...Angelina aslında duygularından emin sayılmazdı.David'e eskisi kadar yoğun şeyler hissetmediği koca bir gerçekti.Şimdi Ron'a ne cevap verecekti peki...Bir an dalar gibi oldu.Sonra Ron'a dönüp,

"Şey...Aslında pek iyi sayılmaz Ron.Yani uzun zamandır görüşmüyoruz..."dedi keyfi kaçmış bir tavırla...

"Aslında ona karşı pek birşey hissetmiyorum sanırım...Ama sen bunu kimseye söyleme yinede..."dedi gülümseyerek...

"Söylemem merek etme..." dedi Ron...

Ağzının yarı açık , dudak kenarıalrınında kulağına yaklaşmış olmasını sonradan farkederek ağzını normal haline çevirdi...

"Bu konuyu Davidle konuştumu peki?"

Angelina üzgün bir tavırla...

"Şey...Sorunda bu zaten Ron...Ben onu üzmek istemiyorum.Yani ne biliyim o çok iyi bir insan...Ayrıca arkadaşlığımızda bitsin istemiyorum."dedi.

Aklı gittikçe daha da karışıyordu...

"Ne yapmalıyım Ron?Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum ve bu beni çok üzüyor..."dedi kafasını öne eğmiş bir şekilde...

Miley sabahtan beri dışarıdaydı.Yorgun argın eve döndü.
Biraz dinllenip,rahatlamak için evlerinin konforlu salonuna geldi.
SaLonun kapısını açtı ve karsıda gördüğü manzara karsısında donup kaldı.
'' Aaa,Angelina ! Ne işin var senin burda ?
Seni gördüğüme çok sevindim,Ay hala inanamıyorum ''dedi kıkırdayarak.
Angelina,Mileyin bebeklikten beri arkadasıydı.
Bu hayatta en sevdiği,en değer verdiği insandı.
Angelinaya sıkı sıkı sarıldı.Sonra Angelinanın yanına oturarak:
'' Angelina,iyiki geldin,seni çok özLemiştim.
Eee ne konuşuyordunuz ? '' dedi abisine bakarak.

"hiiç!" dedi ron sıkıntılı bir tavırla...
miley gelmeseydi "hiç" ten başka şeyler konuşabileceklerdi belki...

Angelina Miley'in gelmesine sevinerek yerinden fırladı..Onun gelmesiyle kafası dağılmış gibiydi.Sonuçta en yakın arkadaşıydı.Ama Ron'lada konuşmak nedese ona çok iyi gelmişti...Keşke devamı gelseydi diye düşündü bir an...

Miley'e döndü ve,

"Aslında bende seni bekliyordum...Ama Ron en az senin kadar iyi ağırladı beni doğrusu..."dedi gülümseyerek...

Miley abisinin bu tavrına biraz bozulmuştu.
Onu tanıyordu,gerçekten kızmıştı.
Miley yanlış bir zamanda geldiğini farkına vardı.Anlasılan özel birşeyler konuşuyorlardı.
'' Demek bana geldin,tamam çok sevindim. O zaman benim odaya çıkaLım.Ama sen hemen gelme tamam mı O ? Odamı biraz düzenlemem gerek,
ee buda baya bir vakit alır zaten '' dedi gülümseyerek.
Aslında Miley'in odası çok düzenliydi.Fakat bunu konusmaları için yapmıştı.
Miley abisine gülümseyerek odasına çıktı.

"Takılın siz" dedi Ron sıkıntıyla...
yerinden kalkıp kapıya yürüdü...
zaten düşünmesi gerekiyordu... kendi kendini sorgulaması lazmdı... kendine açıklaması gereken şeyler vardı...
kapı kolunu aşağı indirirken

"iyi geceler" dedi "Daha sonra konuşuruz angelina..."

kapıyı itekledi ve odasına gitmek üzere merdivenlere doğru ilerledi...

Ginny sıkıntıyla aşağı indi.Kendini orada bulunan bir koltuğa atıp,Harry'i düşünmeye başladı.Uzun zamandır görüşemiyoruz,ne yapıyor acaba diye düşündü.Sonra aklına bir fikir geldi.Yüzü aydınlandı,ağzı kulaklarındaydı.Yavaş yavaş merdivenleri çıkmış,sessizce odasına girip montunu almış,gene aynı sessizlikle aşağı inmişti.Ron'un duymasına hiç gerek yoktu,onu yatağına gönderebilirdi.İçinden işte bu dedi.Ginny yavaşça kapıya yaklaştı..

Angelina Miley'e gülümdedi...

"Evet...Aslında sana gelmiştim...Ama vakitte çok geç oldu Miley.Ben kalksam iyi olacak...Beni gereçkten merak etmişlerdir...."dedi.

Sonra Ron'a dönüp,

"Sana da iyi geceler Ron..."dedi.Ron'la konuşmak ona çok iyi gelmişti.Ama aklı hâla çok karışıktı ve gittikçe karışıyordu...

Oturduğu koltuktan kalkıp,

"Eee...Sonra görüşürüz..."dedi ve kapıya doğru yöneldi.Kapıyı açıp salondan çıktı.

» Salon
» Salon
» Salon
» Salon