Profesör Kompartımanı

İyi rpler.

Carmen bir kez daha Hogwarts'a gitmek için Peron 9 3/4'e ulaştı.Bu kez daha heyecanlıydı.Çünkü artık bir bina sorumlusuydu.Görevi daha da artmış , kendini daha iyi hissetmeye başlamıştı.Peronda arkadaşlarını görme ümidiyle profesör kompartımanına ulaştı ve cam kenarında bir bölüme oturdu.Eşyalarını yerleştirmişti.Şimdi kompartıman görevlisi olarak diğer bölümleri gezecek 1. sınıflara yardım edecekti.Tam çıkarken bir öğrenciyle burun buruna geldi.Boyu uzun olan bu öğrenci uzaktan akrabası olan Penolope'ydi.Ona selam verdikten sonra ;

"Okulda görüşürüz tatlım.Şimdi çok işim var.Brinci sınıflara yardım etmem ve onlara yol göstermem gerek!" diyerek Penolope'nin yanından ayrıldı.

~1 Kaç Saat Sonra~

Carmen şimdi yorgun argın tekrar profesör kompartımanına ulaştı.Eşyalarını koyduğu yerin yanına yani ilk oturduğu yere giderek oranın boş olup olmadığını kontrol etti.Hala boş olan kompartımanda eski yerine oturup güzel ve yemyeşil bir seyahat geçirdi.Yolculuk sırasında biraz da olsa yorgunluğunu dindiren Carmen eşyalarını alıp kayıklarla Hogwarts'a geldi.Odasına yerleşip Büyük Salona gitmek üzere giyindi.

Güneş göz alıcı bir şekilde parlıyordu. Sonbahar olmasına rağmen, yazın özelliklerini hala taşır gibiydi. Ağaçlar ise hala dipdiriydiler. Yemyeşil, upuzun... Şehrin gürültüsünden, taşıdığı bavulların sesini duyamaz olmuştu bir anda.bavullarına özlemle baktı. Sadece Hogwarts'a giderken götürürdü bu bavulları. Oranın kokusu sinmişti bavulun üzerine. Oranın o büyülü havasını hatırlatıyordu ona. Yüzüne tatlı bir gülümseme yayılmıştı. Uzun bir araydı bu onun için. Ve artık aranın bitme vakti gelip çatmıştı. Adımlarını hızlandırdı birden.

King's Cross istasyonuna hiç bu kadar hızlı gelmemişti. Etrafına bakınıp durdu. Yoksa peronun yerini mi unutuyordu ne?! Bu tür düşüncelerin engelini aşmakla birlikte, şimdi 9 3/4'e doğru yürüyordu. Yılların heyecanıyla koştura koştura 9. ve 10. peronların arasından geçti. Birden bire yüzüne işleyen buhar, ortamı iyice ısıtmıştı. Küçücük çocukların ortada koşuşturması ona eski günleri hatırlatmıştı iyice. İyice sıkıştırdığı elini açtı. Terlemiş elinde hatalar öncesinden aldığı bileti duruyordu. Basamakları kontrol ede ede profesör kompantımanına doğru yürüdü. İçeri girdikten sonra, kompartımanın kapısını hızla kapattı. Biraz göz gezdirdi, sadece bir kız vardı. Duran tek bavulda ona ait olmalıydı. Ama konuşamamıştı onunla. Sadece bavulunu bir yere bırakıp, oturdu. Bu arada dudağını gizlice ısırmıştı. Tren kalkıyor, yolculuk başlıyordu.

***

Bir kaç saat öncesinde yorgunlukla kapanan gözlerini yavaşça açmaya çalıştı. Kompartıman boşalmıştı bile. Belki de o biraz kestirirken, bir sürü profesör gitmişti... Birden bire kalın sesli bir adamın çağrısıyla, sersemlemiş bir şekilde ayağa kalktı, bavulunu aldı. Geldiklerinin farkındaydı. Kısa sürede toparlanarak trenden indi.