Hayléy V. Mc.Gaurt Örnek Rp

~Eski Apartman Dairesinde~

Soğuk ve yağmurlu bir gündü.Hayléy siyah yağmurluğunu giymeye çalışıyor ama bir türlü beceremiyordu.Fermuar sürekli elini kesiyor ve eli kanıyordu.Tam bu sırada telefon çaldı.Arayan Eliana'ydı.
-"Ne o gelmeyeceksin herhalde."Sesindeki kızgınlığı anlayan Hayléy
-"Eğer izin verirsen gelmek istiyorum.Ama telefonla bir rahat bırakmadınız.Sen ve ikizin Eleana.Sıkıldım artık.Tamam..Geliyorum." diyerek acı bir gülümseme sesi çıkardı.Eliana ;
-"Eğer gelmezsen olacaklardan sorumlu değilim." diyerek telefonu yğzğne kapattı.Ahşap üzerinde anahtar motifleri olan askının önündeki , Ellen'ın hediye ettiği mor sehpanın üstünden bır hışım çantasını alan Hayléy telefonu çantayı aldığı yere fırlatıp evden çıktı.Hala giymeye uğraştığı yağmurluğu birden bire üzerine oturunca "Lanet olası daha önce üstüme girseysin olmuyordu sanki.Kuzenimden azar işittirdin." diyerek lambayı açtı.
Hayléy annesinden kalma eski bir apartman dairesinde yaşıyordu.Bu apartman dairesi Diagon Yolu'nda Ollivanders Asa Dükkanı'nın üstündeydi.Hayléy apartmandan çıkarken Olivander Amcasına takılarak "Ne o bu gün asasını kıran olmamış mı?" dedi.Sonra onun cevabını beklemeden Balyumruk Şekerci Dükkanı'na cisimlendi.

~~Balyumruk Şekerci Dükkanında~~

Hayléy sabah kahvaltı ederken çalan telefonla bütün planını değiştirmek zorundaydı.Eliana ailevi bir meseleden dolayı buluşmaları gerektiğini söylemiş ve "Balyumruk Şekerci Dükkanı'nda buluşalım" demişti.Henüz 1. sınıf olan Eliana ve Eleana bu genç profesör ve en büyük kuzenlerini azarlamada bir numaraydılar.Hayléy onların azarlarına tahammül edemediği için bu deli yağmurun olduğu bir günde dışarı çıkmayı kabul etmişti.Balyumruk Şekerci Dükkanının önüne cisimlendiğinde buzlu camdan içeriye baktı.İçeride öfke dolu bakışlarla Eliana'yı ve masum Eleana'yı gördü.Eleana'yı ikizinden daha değişik bir şekilde severdi.Çünkü bu güzel kız tavır olarak da Hayléy'e benzerdi.Kapıyı yavaşça açan Hayléy kapının gıcırtısı karşısında ürktü ve bakışların üzerine toplanmasından rahatsız olarak kızların bulunduğu masaya doğru yöneldi.Şekerci dükkanının şekerleri öğrencilik yıllarından beri en sevdiği ve hep almak istediği şeylerin başında gelirdi.Masaya yaklaşmıştı ki gözüne Ellen ile en sevdiği mavi şekerlemeler takıldı.Hemen yolunu değiştirdi ve şekerlerden büyük bir poşet aldı.Sonra ;
-"Bu insan üstü şekerlemeleri yapanın alnından öpmek gerek.Onlara bayılıyorum."
diye fısıldayarak ikizlerin masasına tekrar yöneldi ve
-"Açgözlülüğümü bağışlayın kızlar ama dayanamadım.Oldum olası şekerlere karşı bir dayanıksızlığım var.Bunu siz de benim kadar iyi biliyorsunuz." dedi ve kıkırdadı.Masaya otururken "Şimdi bana neler olduğunu anlatmanızı istiyorum kızlar.Neler oldu?" dedi.Söze önce Eleana başladı ;
-"Annemle babam son zamanlarda aşırı kavga ediyorlar.Nedenini anlamadığımız,bazen çok saçma olduğunu düşündüğümüz sudan sebeplere kavgalarını sürdürmekten bıkmadılar.Sonunda bizde evi terkettik."
Son cümle Hayléy'in tüm sakinliğini bozmuş ve "Doğru duydum değil mi?Evi terkettiniz." demesine sebep olmuştu.Eliana Eleana'dan daha sakindi ;
-"Seni buraya doğru mu duydum lafları için çağırmadık Hay.Bize ev lazım.Okul kapalı olduğuna göre geçici süreliğine sende kalabilir miyiz?Yoksa Çatlak Kazan'da kalacağız da .." dedi.Hayléy ne yapacağını bilmiyordu.Bir yanda teyzesi diğer yanda kuzenleri.Ama acilen bir cevap vermesi gerekiyordu ve şimdilik onları tehlikeye atmaması en doğru karardı.Sözlerine ;
Kararınız kesin mi?" diyerek başladı.Kızlar kafalarını onaylarmışcasıına salladılar.Bunun üzerine Hayléy devam etti ;
-"Pekala o zaman kalın bende.Ama size bir şey anlatacağım ve sanırım bunu kimse bilmiyor.Biliyorsunuz ki geçen ay babamı kaybettim.Bu bana çok acı verdi.Ama işin daha da kötüsü anne-babasız kalmak.Ben henüz 15 yaşındayken annemin yokluğuna alışmak zorunda kaldım.Bu çok zor.Ama daha da zor olan babam öldüğünde ona küs olman.Biz küsken babam öldü.Ben ona barışmaya giderken öldü.Bundan daha acısı olamaz.Şimdi ben teyzem ve eniştemin üzülmesini istemiyorum.Bu yüzden onlara alışverişleri beraber yapacağımızı,bende okul açılana kadar kalacağınızı anlatacağım.Onları akşam arayıp konuşacaksınız.Buna söz verirseniz kalın."
sözleri bittiğinde ağladığını farketti.Bunun ne kadar zor bir durum olduğunu anlatmak için illaki bu olayı mı anlatması gerkiyordu bilmiyordu.Tek bildiği artık küslük olmamasıydı.Kızlar söz verdikten sonra eve gidildi.Evde anne-babasıyla konuşan çocuklar üzgün ama bir o kadar da mutlu bir şekilde bu uzun günün sonuna geldiler.Aynı bütün film boyunca sıkıntı çekitikten sonra mutlu biten bir olay gibi hissediyordu Hayléy.Beraber koyun koyuna yatıp uyudular.

out:Sanırım şimdi daha iyi oldu!

- Değerlendirme-

# Rp uzunluğu iyi.
# Bence pek fazla rp ' de ortalama ve satır atlama yapmamalısın.
#Renk uyumu fena sayılmaz ama yeşil ve kırmızı çok fazla kullamak yerine maviyi daha fazla kullansaydın daha iyi olurdu.

Sonuç: Konuyu kitlenmyorum sıkıldıkça rplerine devam edebilirsin..Ben yorum yaparım.

Tam bir hafta önceydi.Kızlar yataklarında sohbet ediyor,kıkırdıyorlardı.Yine de bir yanları hep eksikti.Çalışmaya giden anne-babalarını çok özlemişti kızlar.Anne -Babasız ne kadar mutlu olabilirlerse o kadar mutluydular.

Angeline:"Bir gün annem buraya gelirse ona "Beni sakın bırakma." diyeceğim.Sadece "Kızın olduğumu unutma" demekle kalmayacağım."demişti.Bunun üzerine

Clover:"Yapma Ang. Onlar dolaşmaya değil çalışmaya gittiler.Sadece biraz daha yoklar." diyerek uysallığını ve olgunluğunu ortaya koymuştu.Evin en küçüğü

Yasmin;"Hem onlar çalışmasa biz de bu evde oturamazdık." deyince

Angeline kızmış ve ;"Yoshy öyle deme.Annemiz mi bu ev mi sence_?"demişti.Clover bu olaya son noktayı koymak ister gibi ;

İkinizde çocuk gibisiniz.Ne yaptığınızı.. sözlerine devam edememişti.Çünkü gürültüyle beraber büyük bir sarsıntı yaşamışlar ve moloz yığınlarının altında kalmışlardı.Bu bir depremdi.Sonradan televizyondan öğrendiklerine göre 8.1 şiddetinde olan deprem 60 saniye sürüp yeri yerinden oynatmıştı.Kızlar kurtulan nadir büyücülerdendiler.Büyücülük dünyasını sarsan bu derin olay çok büyük can kayıplarına neden olmuştu.

Şimdi bir hastane odasında düşünceli bir şekilde bekliyorlardı.Üç kız tek başlarına o yepyeni ve kocaman evde kalıyorlarken bu deprem onları derinden sarstı.Onları yani Angeline,Clover ve Yasmin'i...

Angelina sessizdi.Aslında ne oluğ bittiğini idrak edememenin saflığı vadı üstünde.Sanki günlerdir uyumamış gibi gözleri halka halka olmuştu.Hala o depremden kurtulduğunda üstünde olan elbise vardı üstünde.Pembe puantiyeli siyah elbise.Angelina'nın ten rengiyle elbisenin renk tonları çok güzel bir uyum içindeydi.Bu kız çok acı çekmiş ama neyseki yıkılmamıştı.Yıkılan sadece didinerek alınan evleriydi...

Clover şaşkınlığı üstünden atmış artık yokluk içerisinde olduklarını anlamıştı.Ama anlamak istemiyordu.Bu kız diğer kardeşlerine göre daha olgundu.Diğerlerine göre daha güzel ve daha zekiydi.Pek çok insan "Bu kız sanki o aileden değil.Öyleyse bile ben bir aileye böyle zıt birbirini görmedim." diyorlardı.

Out:Çıkmam gerek..o yüzden sonra devam edeceğim!..