Kathleen Joanna Ambler

Az önce dersimde yapmıştım, yorumlamanızı rica ediyorum;

Rüzgarlı bir sahaba uyanıyordu.Gözleri yarıdan fazla açıktı fakat; hala kendini uyuyormuş gibi hissediyordu.Saçları garip bir şekle bürünmüş, iyice dağılmıştı.Gözlerinin altıysa sanki yaşlanmışçasına çökmüştü.Başını cama çevirdi.Ayağa kalktı.Odaya bir sessizlik çökmüştü sanki, kendini nefesini dahi duyar gibiydi.Sapsarı, püskül püskül saçlarıyla oynarken bir yandan da kendine bakıyordu.Bugün onun için gerçekten çok önemliydi.İlk dersini verecekti sonunda.Bir profesör olacaktı.Yüzüne mutluluk ve refah dolu bir gülümseme yayıldı.Hiçbir şey bundan daha iyi olamazdı belki de.Minik bir gıcırtıyla dolabını açtı.Birkaç giysiye göz gezdirdi, en güzelini bulmaya çalışıyordu elbette.Gözleri ışıldadı.Elini her zamanki zarifliğiyle askıya uzattı, giysiyi çekip aldı.Dakikalar geçerken çoktan giyinmişti.Şimdi asası elinde, bugünkü salaş halini ortadan kaldırmaya çalışıyordu.Aynada son kez kendine baktı.Tatlı bir genç kızdı, hatta kadın.Bir kaç dosyayı eline alıp asasıyla cisimlendi.

***

En sonunda okula varmıştı.Öğrencilerin konuşmaları adeta bir sinek vızıltısı gibi geçip gidiyordu kulağından.Yere dökülen bir süt bile artık onu ilgilendirmiyordu doğrusu.Koşar adım, direk olarak; sınıfına, öğrencilerine gidiyordu.Kalbi küt küt atarken olacaklardan emin değildi.Acaba herkes bu duyguyu yaşıyor muydu?Ve ya, ve ya...öğretme sevgisini?...Bu konuda emindi doğrusu.Kapının önüne geldiğinde, hazır oldaki bir asker gibi kalakalmıştı.Eskimiş kapıya elini koydu, yavaşça araladı.O an öğrencilerin ona bakması gerçekten garip gelmişti.Meraklı bakışların arasından doğruca masasına süzüldü.Elindeki dosyaları "Güm!" sesiyle beraber masasına bırakmıştı.Cam açıktı.Hafif esen yel rüzgarı saçlarını dalgalandırıyordu.Yutkundu, sesini temizledi.

"Ee...merhaba çocuklar. Adım Kathleen Joanna Ambler... Öbür dersinize giremediğim için üzgünüm. Ama benim yerime başka bir profesör girmiş, buna sevindim. Artık bir sorun çıkmazsa bu dersi birlikte işleyeceğiz. Hemen derse geçeceğim."

Çekingen gözlerine rağmen sesi; güçlü, bu tür şeylere alışkın gibi çıkıyordu.Kendini sandalyesine attı yavaşça.Öğrencilerin alışıp alışamayacağından pek emin değildi doğrusu fakat; yinede onların üzerinde etkileyici bir imaj sergilediği için memnundu.bir süre onları izledi.Bilgiden yoksun olmalarına rağmen; biraz şey öğrenmek için can atıyorlardı.Sert topuklu ayakkabısını yere vura vura tahtaya çıktı.

"Diğer derslerde bir çok şey öğrendiniz. Buna rağmen kolay bir şeyle başlayacağız, yani canlıyla. Bu bir örümcek olacak. Örümceğin iç yapısı kolay olduğundan, büyü de kolaylaşacaktır. -Peki ne yapacağız? diye sorarasanız da; bu örümceği, bir kuş tüyüne çevireceğiz."

Eliyle kavanozun içindeki örümceği gösterirken çoğu kişinin iğrendiğinin farkındaydı aslında.Kendisi de iğrenirdi örümceklerden.Bu doğal bir şeydi, örümceklerin sevimli yaratıklar olduğunu söylemek bayağı zordu doğrusu.Son kelimeyi de bitirdikten sonra asasını eline aldı.Zarif bir hareketle salladıktan sonra, tahtada iki tane resim belirmişti;

Önce:

Sonra:

"İşte büyümüzü yaptığımızda, örümcek bu şekilde bir tüye dönüşecek. Ahh! Doğru büyüyü söylemeyi unuttum. İşte şu; exchangabeo. İlk önce ben yapacağım, izleyin..."

Asasını kaldırdı.Gözlerinden ne kadar kararlı olduğu anlaşılıyordu.Sanki örümceğin bir kaçış yeri yokmuş, onu mutlaka tüye dönüştüreceğini düşünüyormuş gibi.Kafasını dik tuttu.Ezberlemişçesine elini -ve birlikte asasını- salladı.

"Exchangabeo!"

Sesi yankılanırken, kimse buna aldırmıyordu.Gözlerini içerideki örümceğe dikmişlerdi.Bir süre sonra ise "Aaa..." sesleri kulaklarını tırmalıyordu sanki. "Sizde deneyin!" dercesine elini kaldırdı ve onlara söz verdi.Tahtadan indi ve sıraların kenarlarında dolaşmaya başladı.Kimi ilk seferde, kimi de ikinci seferde yapmıştı.Bazıları ise hala yapamamıştı.İçinden şunlar geçiyordu; 'Kararlılık... kararlılık... tek çıkar yol bu.'.

***

Hava yavaş yavaş kararırken, öğrencilerin çoğu bunu yapabiliyordu.Yapamayanlar ise destek alarak bu işi becermişlerdi.Gururla baktı.Belki de bu kadar çabuk öğrenebileceklerini tahmin etmiyordu.Şimdi hepsi ona bakıyordu, "Acaba başka şeyler öğretecek mi?" diye.Onları fazla yormamalıydı aslında.Saate baktı; son dakikalara giriyorlardı artık.Gözlerini bu sefer tahtaya çevirdi.Asasını kaldırıp elini hafifçe oynattı.

"Ödev;
1. Büyüyü kolaylaştıran nedenler hangileridir?
2. Öğrendikleriniz hakkında kısa bir yazı yazınız (minimum 4 satır)..."

Öğrenciler acele acele parşomenlerini çıkarırken, onları beklmeyi tercih ediyordu.Masaya yasalnmış, kollarını kavuşturmuştu.Bir yandan saate bir yandan da öğrencilerine bakıyordu. "Hızlı olmalılar..." der gibi.Son dakikadaydılar artık.Saniyeler "tik tak" şeklinde geçerken tek tük yazanlarda sonunda bitirmişti.Mutlulukla gülümsüyordu şimdi.

"Hepinize derse katıldığınız için çok teşekkür ediyorum. Bu dönem artık sona eriyor. Gelecek dönem, yine hepinizi dersimde görmeyi diliyorum. İyi günler!"

"Zrrrr!"...Öğrenciler zille senkronize bir biçimde çalışır gibi hızla dışarı fırlamışlardı.Bir kaç tanesi ise acele acele toplanıyordu.Hoş bir manzaraydı bu...Ve sınıf artık bomboş ve sessizdi.Hızla kapıya yürüdü.Arkasına son bir kez baktı, dönem arasında özleyecekti bu yeri.Kapıyı araladı ve dışarı çıktı...

-Değerlendirme-

*Rp uzunluğu iyi.
*Betimeleme yapmışsın o da güzel olmuş..
*Renkler iyi.

Sonuç:Ders almanı önermiyorum fakat Rp Pratikleri bölümünde rplerini geliştirirsen daha iyi olabilir...

» Joanna Victoria Johnson
» Ellen Joanna Simpson