Dibe Vurulmuş Hissinden Kurtulma Vakti

Misafir

Francesca Bağıran Baraka'ya geldiğinde ağlamaktan şişmiş ve kızarmış gözleriyle etrafı taradı öncelikle. Kimse yoktu -ki bu iyiydi yine yanlınlıkla başbaşa kalacaktı. Evlendikten sonra tek başına yaşamış gibiydi zaten. Yalnızlık ile bu evlilik döneminde çok yakın dost olmuştu neredeyse.

Üzerinde ilk defa giydiği bembeyaz elbisesi ile bir köşeye oturdu. Düşünüyordu. Daren ile evlenmekle ne kadar doğru yapmıştı? Bu sorular kafasını her daim kurcalıyordu. Son zamanlarda Daren ile olan kavgaları Francesca'yı yıpratıyordu. Her gece köşesine çekilip sessizce ağlıyordu. Daren olanları görmezden geliyor, her defasında Francesca'ya daha da yükleniyordu. Çektiği acılar dayanılmaz hale gelmişti. "Artık yeter!" diye bağırmak istiyordu her seferinde. Ama olmuyordu işte; sesi çıkmıyordu. Susa susa nereye kadar devam edebilirdi ki böyle. Dibe vurulmuş hissi kaplamıştı tüm benliğini. Her defasında daha da batıyordu. Su yüzüne çıkmak hayal oluyordu.

Gözleri yaşlandı yine. Damla damla alıyordu. Gözyaşları her yere düşüşünde yankılan sesler ortaya çıkarıyordu. Birden duyduğu ayak sesleri ile irkilen Francesca ayağı kalktı ve sesin geldiği yöne doğru baktı. "Kimsin?"

out: Gelen kişi Harry Potter. Başkası yazmasın lütfen.

Harry artık profesör olmuştu çocukluğundan beri hayal ettiği an gelmişti işte ilk derslerini verecekti.Öğrencilere ders verecekti...Bilgilerini onlara sunacaktı.Artık devir Harry nin devriydi onun için çünkü yeni karanlık sanatlara karşı savunma için bir devir yapacaktı.Çocuklara bütün bilgileri verecekti...

Gerçek hayatta karşılarına çıkabilecek bütün kötü şeylere karşı onlara korunmasını gösterecekti.Veya saldırmasını işte bütün herşeyi gösterecekti.Ne zaman olmuştu bağıran barakaya gitmeyeli...Profesör olduktan sonra gelmemişti hiç...

Okuldayken en çok geldiği yerdi burası çünkü yalnız kalmak için idael bir yerdi.Güzel bir yerdi çünkü burası sesszidi korktuğu için kimse gelmezdi...Üzerine cüppesini giymişti.Asasını cebine sokmuştu...Sonra barakanın oraya cisimlenmişti...Karanlık olan yerlerde cisimlenmenin etkisiyle aydınlanmıştı...

Barakaya geldiğinde Bir kadının sesi geliyor gibiydi.En azından kokusu ve ağlama seslerinden anlaşılıoyrdu ağlaması biraz geçmişti sanki...İlerliyordu ayakkabısının çıkartığı sesler sonucunda birinin geldiği anlaşılıyordu...

İşte Francesca oradaydı...Yavaşça onun yanıan yaklaşmaya başlamıştı ki onun sesini duydu yüzünü göstermeden sadece cüppesinin bir kısmı çıkmıştı... "Kimsin?" Harry gülümsedi ve ''-Harry James Potter...'' dedi gülümseyerek sonra onun yanıan doğru geldi...

Beyaz elbisesini ilk defa dgörüyordu...Ve tertemizdi...Burada olması belki onun kirlenmesine yetecektir...Kadınlar genelde titiz olurlar ama Francesca ' nın bir derdi vardı.Ağlamaktan şişen gözlerini de fark etmişti zaten gözden kaçmıyordu...Bir köşede oturuyordu yavaşça yanıan geldi ve gülümseyerek elini tuttu ''-anlatmak ister misin...'' dedi...

Misafir

Francesca gelenin kim olduğunu sorusuna gelen cevapla anlayabildi. ''Harry James Potter...'' Bu isim oldukça tanıdıktı Francesca'ya. Hogwarts'tan mezun olmuştu ve Hogwarts'a Karanlık Sanatlara Karşı Savunma dersinin profesörü olarak atanmıştı. Onu öğrencisi olarak çok sevmişti ama şimdi... Bir profesördü artık o. Yaşının verdiği olgunluk ona ayrı bir çekicilik katmıştı. Bir kadın gözüyle bakınca çok hoş bir erkeksi havaya bürünmüştü.

Harry'yi görünce ağlamayı kesti. Harry'nin gözlerindeki ışığı görebiliyordu. Buruk bir gülümseme ile süzdü ilk önce. Daha sonra elini sıcacık bir avucun içinde buldu. Harry Francesca'nın elini tutmuş ve konuşmuştu. ''Anlatmak ister misin?...'' Bu biraz zor olabilirdi. Kendisine zor itiraf edebildiği şeyleri bir başkasına söylemek... Deneyecekti önce. Olmazsa susacaktı ve zamanın - her şeyin ilacı olan o zamanın- geçmesini bekleyecekti. "Bunu kendime zor itiraf edebilmişken sana itiraf etmem biraz zor görünüyor. Denemeyi düşünüyorum." Sustu. Kelimeler zor çıkıyordu ağzından. Francesca'nın yaşadıkları, duygularını bertaraf etmişti neredeyse. Söylemeye çalıştı tekrar. " Ben... Biz Daren'le son zamanlarda çok kavga ediyoruz. Hep ezilen ben oluyorum, acı çeken de... Yoruldum sadece. Tüm mesele bu. Üstelik... Üstelik ona karşı sevgim zayıfladı, güvenim yok oldu." Söyleyebilmişti işte. Gözlerini kaçırarak yere baktı. Bir süre gözlerini zemin üzerinde gezdirdi. Daha sonra yorgun gözlerini Harry'ye dikti. Gözleri yanıyordu ama ağlamıyordu. İstemiyordu başkası yüzünden ağlamak. "Durumum vasat yani... Her neyse, sen nasılsın? Özledim seni görmeyeli." Gülümseyerek ışıldayan gözlerine tekrar baktı. Nasıl olur da yıldızlar kadar parlayabilirdi bu gözler...

Harry kendine biraz fazla bakmıştı sanki okuldan sonra çünkü kendini okuldan mezun olduktan sonra biraz daha erkeksi bulmaya aşlamıştı tabii kızların düşünceleri de böyleydi…Büyük bir ihtimale de Francesca da böyle düşünüyordu…Sonra kadına gülümsedi.Kadın bir şeyler mırıldanmaya başladı…

"Bunu kendime zor itiraf edebilmişken sana itiraf etmem biraz zor görünüyor. Denemeyi düşünüyorum." Sustu. Kelimeler zor çıkıyordu ağzından. Francesca'nın Söylemeye çalıştı tekrar. " Ben... Biz Daren'le son zamanlarda çok kavga ediyoruz. Hep ezilen ben oluyorum, acı çeken de... Yoruldum sadece. Tüm mesele bu. Üstelik... Üstelik ona karşı sevgim zayıfladı, güvenim yok oldu." Söyleyebilmişti işte. Gözlerini kaçırarak yere baktı.

Harry öğrencilik yıllarında Daren ‘ den nefret etmişti aslında bir ara onu öldürmeyi bile planlamıştı ama artık onlar çocukça şeylerdi.Belki başka şeyler için plan yapabilirdi…Ama Daren ‘ a ayıracak vakti bile yoktu…Etrafına bakmayı kesmişti sadece gözleri Francesca ‘ nın gözlerine odaklanmıştı.Başka bir şey görmüyordu…Elleriyle hala onun ellerini tutuyordu…Ne oluyordu böyle… Yoksa okul yıllarında duyduğu şeyleri mi duyuyordu…

Ama bu nasıl olurdu o Harry sevemezdi belki hamileydi.Çünkü o Daren ile evliydi.Belki kara kedi gibi olacaktı eğer bu duyguları daha da geliştirirse…Ama bu duygularına karşılık gelmeyeceğini biliyordu…Neler düşündüğünün farkında değil di ki dalmış gitmişti…

‘’-Gerçek düşüncelerimi öğrenmek ister misin…Daren için deymez…’’ dedi sadece bunu söylemişti zaten Francesca bunu anlamıştı zaten Daren i sevmediğini biliyordu…Şimdi tam iyi olmuştu…Belki biraz daha yaklaşırlardı belki de Francesca harry i terslerdi…

Kadın Bir süre gözlerini zemin üzerinde gezdirdi. Daha sonra yorgun gözlerini Harry'ye dikti. Gözleri yanıyordu ama ağlamıyordu. İstemiyordu başkası yüzünden ağlamak. "Durumum vasat yani... Her neyse, sen nasılsın? Özledim seni görmeyeli." Gülümseyerek ışıldayan gözlerine tekrar baktı.

Harry nin ışıldayan gözlerine dikmişti Francesca bakışlarını…Harr gülümseyerek ona baktı ve ‘’-Bende seni özledim…Bende iyi sayılırım…’’ dedi ve gülümsedi…Kadının elleri Harry nin avucunun içindeydi…Kadının ellerini sevgi dolu bir gülümsemeyle sıktı…

Misafir

Francesca, söylediklerine bir karşılık bulabilmişti. Ve bu karşılık Daren'ın en büyük düşmanı olan Harry'dendi. "Gerçek düşüncelerimi öğrenmek ister misin…Daren için değmez…’’ Daren için değer miydi değmez miydi buna karar veremiyordu ama şuan tek istediği Harry ile konuşmaktı. Onun söyleyeceklerini oldukça önemsiyordu. Harry'nin Francesca'nın kalbinde çok özel bir yeri vardı. Nedenini henüz bilmese de ona karşı karmakarışık duygular beslemişti.

"Bende seni özledim… Bende iyi sayılırım…" Francesca'nın elleri hala Harry'nin sıcacık avuçları arasındaydı. Ona dokunmak... Çok değişik ve karışık duygular içinde boğulmuştu. Düşünceli gözleri mutlak bir sonsuzluk içerisinde kaybolmuş gibiydi. Yaşadığı olaylar fazlaca yüklenmişti Francesca'ya. Geçmişine daldı bir süre. Hogwarts'taki öğrencilik yıllarından başlayarak Hogwarts'ta profesör olduğu yıllara kadar uzanmıştı.

Kendine geldiğinde Harry'yi yine tam karşısında buldu. Parlayan gözlerinin içinde bir kez daha eridi. Daha fazla dayanamadı ve ona sarıldı. Özlem ve değişik duyguların harmanlanmış haliyle sarılmıştı Harry'ye. Gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü. "Çok canım acıyor... Yanımda bir tek sen varsın. Oysa Daren kim bilir nerelerde... Seni... Seni sev-" Cümlesini tamamlayamadan hıçkırıklara boğulmuştu.

Kadın Daha fazla dayanamadı ve ona sarıldı. Gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü. "Çok canım acıyor... Yanımda bir tek sen varsın. Oysa Daren kim bilir nerelerde... Seni... Seni sev-" Cümlesini tamamlayamadan hıçkırıklara boğulmuştu.Harry ona baktı ve ne diyeceğini merak ederek ona baktı ama hıçkırıklar yüzünden bir şey söyleyememişti…Ama Harry onun ne diyeceğini biliyordu bunun için sarılmasına karşılık vererek daha da sıkı sarıldı…

‘’-Beni seviyorsun değil mi bende seni seviyorum…’’

dedi net bir şekilde…Harry duygularını net bir şekilde ve açık bir şekilde söylemekten hiç kaçınmamıştı çünkü açık sözlü olmak daha iyi oluyordu hiç olmazsa insanın içini rahatlatıyordu ki sinirlerinin boşalmasına da yardım ediyordu veya yeni bir ilişkinin başlamasına…Acaba o da Harry i seviyor muydu yoksa sadece arkadaş olarak mı söylemişti onu….

Ama hiç olmazsa Harry ne diyecekse okuldan beri içinde ne varsa söylemişti.İster Daren ister başkası kimse engel olamazdı bir tek o engel olabilirdi bu duygulara…Ama sanmıyordu ki engel olsun çünkü oda aynı şeyleri hissediyordu…

Misafir

Harry'den cevap gecikmemişti. Tüm açıksözlülüğü ile itiraf etmişti her şeyi. "Beni seviyorsun değil mi? Bende seni seviyorum…" Duygular dökülmüştü işte ortaya. Her iki taraf da açıklamıştı. Francesca ağlayıp sızlanmayı kesip Harry'ye yoğunlaştı. Bir sürü soru işareti doluşmuştu kafasına. Harry yanındaydı ve mutluydu. Önemli olan bu olmalıydı. Bir saniyede bertaraf etti tüm soru işaretlerini. Şuan istediği tek şey Harry ile birlikte olmaktı.

Geri çekilerek Harry'nin suratına baktı. Söylediği doğru muydu? Harry gerçekten Francesca'yı seviyor muydu? Bakışlarındaki rahatsızlığı belli etmemeye çalıştı. Ama aşkına yenik düştü. Harry'ye biraz yaklaştı ama daha fazlasını yapmaya cesareti yoktu. Korkuyla karışık duygular birikmişti kalbinde.

Francesca hiç bir şey söylememişti harry onu sevdiğini söylemişti ya kızın cesareti yoktu yada korkuyordu olanlardan kız biraz yaklaştı harry onu sevdiğini şimdi daha da iyi anlamaya başlamıştı okulda sadece hayrantır geçer diye düşünüyordu ama öyle değilmiş…

Francesca’ ya duyduğu şey aşkmış demek ki…kızda Harry ye karşı bunları düşünüyordu Harry öyle düşünüyordu zaten gerçeklerde bunlardı…Harry gülümseyerek ona baktı ve iyice yaklaştıktan sonra dudağına yapıştı bu çok değişik bir duyguydu önceden tanıdığı birini öpmek…Ama insan aşıksa her şey oluyor…

Misafir

Francesca, Harry'nin kendisini öpmesiyle başında adeta şimşekler çakmıştı. Korku, endişe, aşk karışımı duygularla gidip geldiğinde gerçek dünyanın nasıl böyle farklı duygular yaşatabileceğini öğrenmişti. Elini Harry'nin saçları arasında gezdirdi ve birden geri çekildi. "Korkuyorum Harry. Gidelim buradan. Nereye olursa olsun gidelim." Francesca üşümeye başlamıştı. Elbisesi esen rüzgarla uçuşuyordu. Kalbi neredeyse yerinden fırlayacak gibi delicesine atıyordu. "Seni seviyor olmaktan hiç pişman değilim Harry..."

Ayağa kalkarak Harry'nin kalkmasını bekledi. Bir yandan da Harry'nin elini tutuyordu. Bir an önce kaçıp gitmek istiyordu buradan. Zaten yeterince soğumuştu hava. Titredi farkında olmadan.

Francesca, elini Harry'nin saçları arasında gezdirdi ve birden geri çekildi. "Korkuyorum Harry. Gidelim buradan. Nereye olursa olsun gidelim." Francesca üşümeye başlamıştı. Elbisesi esen rüzgarla uçuşuyordu. Kalbi neredeyse yerinden fırlayacak gibi delicesine atıyordu. "Seni seviyor olmaktan hiç pişman değilim Harry..."

Harry yavaşça ayağa kalktı ne olduğunu tam anlayamadan gülümsedi...Kadın bir yandan da Harry'nin elini tutuyordu.Harry onun elini güvence verircesine sıktı...Artık aşk, acı,korku ve nefret bir aradaydı.Ama harry i ilgilendiren bir tek şey vardı oda aşk.Francesca ' ya baktı ve ''-Korkmanı gerektiren bri şey olmasın ben varken kimse senin kılına dokunamaz..'' dedi ve ona sımsıkı sarıldı tam bu sırada zaten harry onunla beraber cisimlenmişti...