Nicole Simpson\\\\Örnek RP

Yaş:11
Meslek:Öğrenci
Bina:Hufflepuff
Örnek Rp:

Nicole iyi huylu biriydi.Sessiz ve sakin tavırlarıyla insanların dikkatini çekerdi.Ama bugünlerde biraz acı çekiyordu.Bu acıyı çekmesine neden olan biri vardı.Bir zamanlar çok sevdiği şimdi ise nefret ettiği biri neden olmuştu buna.Nicole (editlenmiş isim)'i(aklıma isim gelmedi.)çok seviyordu tabii bir zamanlar.Takii onu aldatıncaya dek.Birbirlerini çok seviyorlardı.Hiç olmazsa Nicole öyle biliyordu.(editlenmiş isim) sarı saçlı mavi gözlü oldukça yakışıklı biriydi.Nicole onun o derin mavi gözlerine hayran olmuştu.O mavi gözlerin içinde adeta kaybolurdu.(editlenmiş isim)i'n onu sevdiğine inanmıştı.Herşeyin bu kadar basit olduğuna hiç inanmazdı.(editlenmiş isim)i'n onu kıracağı hiç aklına gelmezdi.
Nicole herzaman ki sessiz tavırlarıyla göl kenarına doğru ilerliyordu.Ağaçlar,kuşlar,böceklerin sesi ne kadar hoş ve güzeldi.Göl ve kuşların sesi adeta bir ahenkle dans ediyordu.Bir de sonbaharın o hüzünlü vedası...Dökülen yapraklar sanki birbirlerinle oynuyorlardı.Belkide dans ediyorlardı.Gölün üstüne gelen yapraklar kuğu gibi süzülüyordu.Bu manzara Nicole'yi adeta büyülemişti.
Sessiz adımlarla göl kenarına vardı.Kimse yoktu.İçinden:"Allah'tan kimse yok"diye geçirdi.Son olanları düşünmeye koyulmuştu.(editlenmiş isim)'le ayrılmaları...Onu derinden sarsmıştı.Niye böyle oldu ki diye sordu kendi kendine...
Onu aldatması için hiçbir neden göremiyordu ortada.Hayat niye bu kadar acımasız diye haykırmak ve doya doya ağlamak istiyordu.Ama yapamazdı.Sağlamlığını bozmamalıydı.Onu hiç takmıyormuş gibi yapmalıydı.Nicole bunları düşünürken dalmış Prof.Pelin'in geldiğini bile duymamıştı.

Prof.Pelin:""Canın birşeyemi sıkkın Nicole?

Nicole:"Siz mi geldiniz Profesör duymadım dalmışımda..."

Prof.Pelin:"Evet farkettim canım...Galiba canın birşeye sıkkın.Anlatmak ister misin?

Nicole:"Yok birşeyim desede Prof.Pelin'in ısrarlarına dayanamayarak yaşadıklarını anlatmaya koyuldu.Nefret ediyorum desede hala (editlenmiş isim)'i hala sevdiğini onu nasıl aldattığını ve canın çok acıdığını söyledi."

Prof.Pelin:"Canım en iyisi hiçbirşeyi kafana takmaman...Nasıl olsa hayat devam ediyor.Kimse için üzülmeye,ağlamaya değmez.Kendini toparla.Bak yeni dönemde başlıyor.Derslerde başlayınca unutur gidersin o (editlenmiş isim)'i..."Dedi.

Nicole:"Haklısınız...Kendimi toparlamam lazım .Sizinle konuşmak çok iyi geldi.Bence burada daha fazla durmayalım biraz daha durursak hasta olucaz.. Bu sefer ikimiz birden toparlayamıycaz kendimizi Profesör...."Dedi.

Prof.Pelin:"Evet haklısın canım hadi gidelimde sıcak birşeyler içelim.Dedi.

Nicole:"Çok iyi olur Profesör...dedi ve beraber okula doğru yürümeye başladılar.

Okula vardıklarında birer kahve aldılar.Ve içmeye koyuldular.İçleri ısınmıştı.Nicole şimdi biraz daha iyiydi.(editlenmiş isim)'i unutmaya karar vermişti.Günün birinde (editlenmiş isim) tekrar karşısına çıkarsa hiç olmazsa şöyle:"bir zamanlar güzel günler yaşamıştık bu günleri anıları iyiki yaşamışız."Diyebilmeliydi.Hiç olmazsa şimdi bir tecrübe yaşamıştı.

Nicole birden:"Bugünleri iyiki yaşamışım diyebilmeliyim dimi Profesör?"diye sordu.

Prof.Pelin:"Evet aynen öyle olmalı bunları söylediğine gerçekten sevindim.Tekrar söylüyorum hiç kimse için üzülmeye değmez.]"

Nicole:"Evet bunun farkına vardım.Gerçekten çok sağolun Profesör.Siz benim en sevdiğim Profesörlerden birisisiniz lütfen bunu bilin."Dedi.

Prof.Pelin:"Sağol canım...Benim biraz işlerim var seni yalnız bırakmak istemem ama gitmek zorundayım.Kendine iyi bak."Dedi.Ve oradan ayrıldı.

Nicole Prof.Pelin oradan ayrıldığında birşeyin farkına varmıştı.Kimse için ağlamaya değmezdi.Ve artık (editlenmiş isim) için üzülmeyecekti.Onu eski ama hoş bir anı olarak hatırlayacaktı...

Misafir

Çok güzel bir rp ancak betimlemeler az Wink

Dikkat ederim!! Smile

Betimleme yapmaya.... Smile

Gayet güzel yazmışsın da... (editlenmiş isim) de neyin nesi_?

Orada başka bi isim vardı Sanırım Daren Grace değiştirmiş .. Razz

Gayet güzel olmuş canım !! Wink

Bu da başka bir Rpg'm..!

Avril dalgın dalgın yürüyerek yasak ormana geldi...Hava rüzgarlı ve soğuktu..Montuna sarılmaktan neredeyse görünmez hale gelmişti....Üşüdüğü her halinden belli olyuordu yani...Sarı saçları rüzgarın etkisiyle uçuşuyor ve bu görüntü film karelerini andırıyordu...Mavi gözleri rüzgarın etkisiyle iyice kısılmıştı...Bu havada burada ne yapacaktı ki? Bu son günlerde çok unutkan olmuştu...Daha sonra Angelina ile buluşacakları aklına geldi..Biraz daha yürüdükten sonra beklemeye karar verdi..
Biraz daha fazla yürürse Keira onu bulamayacaktı yoksa...

Bir ağacın yanında durdu...İyiden iyiye kararmaya başlayan havayla beraber yırtıcı hayvanların uğultularıda başlamıştı..Yasak orman o korkunç görüntüsünü yavaş yavaş kazanıyordu..Ama Avril onun bu halinde hiçbir zaman şikayet etmemişti etmezdide..Burası onun en mutlu en huzurlu olduğu yerdi...

Avril Angelina'yı beklerken sıkılmaya başlamıştı...Yasak ormanı severdi hemde her zaman...Öğrenciyken bile...Ondan korkmazdı...Ona zarar vermezdi..Avril'a kalırsa onu severdi...Avril'da yasak orman için öyle düşünüyordu...Onu severdi...Ondan korkmazdı..Ona zarar vermezdi...Biraz daha sıkılmasın diye en sevdiği şeylerden biri olan hayal kurmayı denedi...Birçok öğrenciyle uğraşmak ne kadar zor olsada onların gözünde saygı kazanabilmek oldukça zor bir işti...Bunu başarmak çok önemliydi..Hem sadece öğrencilerin gözünde değil tüm büyücü dünyasının gözünde saygın,başarılı olarak tanınmak hayli zor işti...Bu saygıyı kazanmış olarak düşündü kendini...

Ailesi geldi aklına...Kimsenin olmadığı yerde Avril suskunlaşmıştı...Neden böyle oduğunu bilmiyordu...Ne kadar böyle kaldığını bilmiyordu...Sadece yüzüne çarpan soğuk rüzgarı ve küçük toz taneciklerini hissediyordu...İrice bir gözyaşı damlası yavaşça süzüldü yanaklarından...Sonra bir tane daha...Ama orda tuttu kendini daha fazla ağlayamazdı....

Niye ağlayamazdı ki? Ağlardı..Ağlamalıydı...İçini boşlatmalıydı Yasak Ormana...Onu en iyi o anlardı..En iyi çare oydu...Ağla ve içini boşalt...Kendini daha fazla tutamayarak ağlamaya başladı....Sonunda kendine geldiğinde ne kadar zaman geçmişti bilmiyordu..Ne kadar ağlamıştı bilmiyordu...Ama rahatlamıştı hissediyordu...Yasak Ormana içini dökmüş rahatlamıştı...İri gözyaşları her toprağa değdiğinde Yasak Orman'da onunla ağlamıştı..Onun derdine ortak olmuştu bir yerde...Oturduğu ağacın altından yavaşça kalktı...Mor ve mavi karışımı montuna biraz daha sarıldı...Gelirkenki gibi değil gülümseyerek dönüyordu şimdi...Bazen böyle ağlamalıydı belkide...Hem içine atmak onu suskunlaştırıyor ve bazen hırçınlaştırıyordu...

Yavaş yavaş geldiği yoldan geri döndü...Kendini bir kuş kadar hafif ve özgür hissediyordu...

Ahhh hani Angelina burda:D...Şka cnm güzel olmuş...

Dur canım Keira'yı Angelina'ya çeviriim Very Happy

Hea güzel oldu böyle:D...

Bencede