Şifacı Yardımcılarının Ortak Odası

(rp in)...

Isabella içeri girdi.Kendi masasına oturdu.Küçük dolabında bulunan ilaçlarının bir listesini çıkarmak için bir parşomen ve bir tüy kalem aldı eline.Dolabn kapağını açtı.Asasını tutarak birşeyler mırıldandı.Ve ilaç isimleri kutuların üstüne yerleşmişti.Hepsinin adını ve kaç adet olduklarını yazdı.Birkaç kitabı vardı.Onları çantasından çıkararak odaada ortak olan kitaplığa koydu.Ama kitaplar çok pislenmişti.Eline bir mendil aldı ve tüm kitapların tozunu almaya başladı.İşi kısa sürede bitti bir kısmını aldı kitapların ve yeni bir iksir üzerine yaptığı çalışmasına koyuldu

Konu: Geri: Şifacı Yardımcılarının Ortak Odası Perş. Mart 06 2008, 20:17

Jennifer içeri girdi. İçeride tanımadığı, güzel bir kız vardı. Yanına yaklaşıp
"Merhaba. Ben Jennifer Lana. Yeni şifac yardımcıyısıyım. Senin adın ne?"
dedi gülümsüreyerek.

Isabella kitapLarı karıştırmaya öyLe bir daLmıştı ki yanına geLen kızın farkına biLe varmamıştı...Ardından gözLerini kıza çevirdi...Kızın yüzünde hafif bir güLümseme vardı.. Isabella karşıLık vererek güLümsedi ve

''Tanıştığıma memnun oLdum CLaire...Bende Isabella Eva..HuffLepuff RehberLik Profesörü ve şifa yardımcısıyım..Hoşgeldin bu arada .''

dedi...Ardından masanın üstündeki kitapLarı toparlayıp kitapLığa koydu...ÇaLışmaktan ziyade şuanda yapması gereken önemLi bir iş vardı...Yeni GeLen şifacı yardımcısıyLa tanışıcaktı...HızLı bir biçimde işLerini haLLedip masasına oturdu..

''Ben De can sıkıntısından akLıma ne geLiyorsa yaptım..Eee CLaire bana kendinden bahsetmek ister misin ?

dedi Isabella güLümseyerek...Ardından kızdan yanıt bekLedi..

Claire aslında yeni olduğu için utanıyordu bir bakıma. Kafası biraz eğilmişti kendinden daha tecrübeli birinin karşısında. Cevap verecek miydi onu bile bilmiyordu. Belki de verirdi... Derken gülümseyen bir yüz ona
"Tanıştığıma memnun oLdum CLaire...Bende Isabella Eva..HuffLepuff RehberLik Profesörü ve şifa yardımcısıyım..Hoşgeldin bu arada .''
diyordu. Claire otuziki diş gülümseyerek elini uzattı. Bu tabii ki memnun oldum demekti. Yeni biriyle tanışmak gerçekten hoş bir şeydi. Isabella'da gerçekten çok tatlı bir kıza benziyordu. Vanessa sevimli bir şekilde gülümseyerek Isabella'yı izledi. O da bu işleri yapacak mıydı? Henüz bilmiyordu. Bir süre sonra bitirdiğini anlayıp yanına yaklaştı. O anda
''Ben De can sıkıntısından akLıma ne geLiyorsa yaptım..Eee CLaire bana kendinden bahsetmek ister misin ?"
dediğini duydu. Claire hala biraz utangaç, biraz da sevimliydi. Yeni biriyle tanışmak, o kişiye kendini anlatmak ona garip bir heyecan verirdi her zaman. Gülümsemesini hiç bozmadı. Bir yere oturarak
"Nasıl bahsedeyim ki? Hmm... Gel otur... En iyisi önce sen bahset ki; biraz cesaretleneyim... Ha ne dersin?"
dedi gülümseyerek. Bir eliyle de koltuğu işaret ediyordu.

Isabella Claire'nin utandığını farketmişti...İlk işine başladığında oda böyle heycanlıydı...Claire'nin neler hissettiğini anlayabiliyordu...Claire ve Isabella yüzlerindeki ifadeyi bozmamışlardı...Isabella'nın bozmaya pek niyeti yok gibiydi.Claire eliyle koltuğu işaret ederek

''Nasıl bahsedeyim ki? Hmm... Gel otur... En iyisi önce sen bahset ki; biraz cesaretleneyim... Ha ne dersin?"

demişti...Isabellla gülümseyerek koltuğa yaklaştı ve oturdu ardından

''Peki oturim...Ama nereden başlıyacağıma emin değilim...Kendimden bahsetsem umarım yeter...19 yaşındayım...Bende işimde henüz yeniyim...2 senedir şifacı yardımcısıyım...Daha önce Beauxbatons'da çalıştım...Ama orada şifacıydım...Annemle babam öldüler...Fransa'da yaşıyorum''

dedi Isabella bir solukta...Gülümseyerek derin bir nefes aldı...Ardından Claire'ye bakarak

''İşte hepsi bu kadar...Cesaretlendiğine göre artık sende birşeyler anlatabilirsin değil mi Claire...Biraz düşük cümleler kullandım ama bu kadar işte daha anlatıcak pek bir şeyim yok''

dedi...Ardından boş durmak istemeyerek yan taraftaki mutfak gibi küçük bir yere gidip iki tane kahve hazırladı...Bardakları tepsiye koyup Claire'nın yanına getirdi.

''İçer misin diye sormadım ama umarım içersin...Kuru kuru sohbet olmuyor''

dedi gülümseyerek...Ardından fincanı Claire'nin yanına koydu..Kendi kahvesinide aldıktan sonra tepsiyi bırakıp tekrar yerine geldi ve oturdu..Kahvesinden bir yudum alıp

''Nerede kalmıştık?En son sen anlatıyordun ''

dedi Isabella...Yüzündeki ifadeyi hiç bozmuyordu..

Kath merakla Isabella'ya bakıyordu. Birinin hakkında bir şeyler duymanın bu kadar keyifli olabileceğini düşünmemişti. O konuşurken gözlerinin içine bakıyor, asla da ayırmıyordu. Isabella'da onun yaşıtıydı. Buna sevinmişti. Isabella annesini ve babasını kaybetmişti. Kath buna gerçekten üzülmüştğ, çünkü onun da annesi olmuştu. Yüzü birden asıldı. Böyle şeyler konuşulunca hep asılırdı zaten. Isabella bir solukta kendini anlatmış, Kathleen'de bir solukta dinlemişti bütün anlattıklarını.

Kath Isabella'nın dediklerine gülümsedi. Kendini anlatmaya başlayacakken, elinde kahvelerle Isabella geliyordu. Teşekkür edip kahvesini aldı. Onun da dediği gibi kuru kuru sohbet olmuyordu. Kahvesinden bir yudum alıp

"Ben sana dediğim gibi Kathleen Joanna Ambler. Ben de senin gibi 19 yaşındayım. Annem öldükten sonra babam beni Hogwarts'ta okutmak istemiş. O yüzden Hogwarts'tan bir türlü ayrılamadım. Babamla birlikte Fransa'dan geri dönüp Londra'ya yerleştik. Sonra da bir kaç aydır çalıştığım, şifacılık işine girdim."

dedi. Tane tane, yavaş yavaş anlatmıştı. Derin bir nefes aldı. Ağzı kuruduğu için de kahvesinden bir yudum aldı. Daha sonra saçlarını geriye atıp

"Geçenki ameliyatta Pelin Özen'in ikiz bebekleri oldu. Görsen çok şirinlerdi."

dedi. Keyfi iyice yerindeydi. Yeni bir arkadaşı olmasının sevinciyle sürekli gülümsüyordu.

Isabella gözünü bile kırpmadan Kath'ı dinliyordu..İsabella birçok ortak yönleri olmalarına sevinmişti...Aynı yaşta ve aynı hayatı paylaşan bir arkadaş zor bulurdu kendisine...Galiba Kath Isabella'ya göre en nadir arkadaşlarından olmuştu bir anda....Isabella gülümsemesini hiç bozmadı...Kath anlatmayı bitirdikten sonra Isabella onla beraber derin bir nefes aldı..Aklına annesi ve babası gelmişti ki artık onları pek umursamıyordu...Onu hiç düşünmeden bırakmışlardı...Isabella artık bunların etkisinde bile değildi...Çevresindeki insanları mutlu etmeye çalışıyordu...Kath gibi yeni dostlar ediniyordu...Gerçekten mutluydu...Biran etraf sessizleşmişti ki Isabella sessizliği bozarak

''Demek seninde annenle baban öldü...Gerçekten çok üzüldüm Kath...Yani aynı duyguyu bildiğim için gerçekten seni anlayabiliyorum...Ama inan bana...Kendini hırpalaman sadece kendine zarar verir...''

dedi....Bunları söylerken gülümsüyordu..Belki Kath kendini kötü hissedebilirdi...Bunu anlıyordu çünkü kendi de yaşamıştı...Ardından

''Geçenki ameliyatta Pelin Özen'in ikiz bebekleri oldu. Görsen çok şirinlerdi."

dedi Kath...Isabella duyunca kulaklarına inanamadı...

''İnanamıyorum...Pelin'in ikizleri doğdu mu?Ayy çok sevindim...Hemen bir hediye alalım ikizlere ve tabiki Pelin'e..Çok sevindim gerçekten ya ''

dedi Isabella...Cümlelerde bocalasa da şaşkınlığına veriyordu...Ardından kahvesinden bir yudum aldı...Kath'ın buradaki ilk ameliyatı olmalıydı...Isabella hem onun hem de Pelin'in adına sevinmişti..Ardından kahvesinden bir yudum aldı ve Kath'e

''Demek ilk ameliyatınızı yaptınız hanım efendi''

dedi Isabella gülümseyerek...

Isabella Kath'i anlıyor gibiydi. Sevgiyle yüzüne baktı. Sanki bir anda kardeş gibi olmuşlardı. Kath şifacı olduğuna bu sayede sevinmişti zaten. Isabella'dan öğütler almak güzeldi aslında. O da mutlaka kendisi gibi üzülüyordu. Saçlarını geriye atarak

"Dediğin gibi; unutmaya çalışıyorum. Ne olursa olsun hayatımı sürdürmeye çalışıyorum. Tanrıya şükür ki babam ölmedi. Babam ölseydi daha çok üzülürdüm heralde. Çünkü biz çok iyi anlaşırız."

dedi. Gözleri doldu. Yinede güçlü olup gözünü sildi. Bunları konuşmak anlamsızdı. Konuşsa bile asla ağlamamalıydı. Kath Pelin'in ikizleri olduğunu hemen söylemişti. Isabella ondan daha çok heyecanlanmıştı ona göre. Fikirine

"Bencede hediye alalım... Nasıl olsa bir süre hastane odasında olacak. Orada veririz, her gün bebekleri görürüz."

diye cevap verdi. Şirince gülümsüyordu. Bebekleri düşünürken kahvesinden bir yudum aldı. Gözleri tavandaydı. Hiç bu kadar keyifli olduğunu hatırlamıyordu. Daha sonra Isabella'ya

"Evet... Gerçekten çok heyecanlıydı. Ayrıca bir ilk daha vardı... İlk defa bir doğum görüyordum."

dedi gülerek.

Isabella hiç konuşmadan Kath'i dinliyordu..Çünkü biliyordu ki o da bu dönemlerden geçmişti ve içindekileri dökmenin kendisi için daha iyi olucağını biliyordu..Kendi hep içine atmıştı ve sonuçta kendi hırpalanmıştı...Kath'le çok iyi anlaşmışlardı...Isabella kendini anlayan biri olduğu için seviniyordu..Kath anlatmayı bitirdikten sonra Isabella atıldı

''Babanın yaşıyor olmasına sevindim...Çok ama çok sevindim de diyebilirim...Çünkü sana destek olacak biri var...Bu arada her istediğinde benimle konuşabilirsin Kath...Gerçekten çok iyi birisin...Üzülmeni asla istemem...Bende bu dönemlerden geçtim..Seni hiç sıkılmadan dinlerim...Elimden belki birşey gelmez ama dinleyerek rahatlamana yardımcı olurum...Benim nadir arkadaşlarımdan biri oldun bir anda ...Ve gerçekten çok iyisin''

dedi Isabella...Bunları anlatırken kendi gözleride dolmuştu..Biran Kath'in gözlerinin dolduğunu farketti...Ardından bir mendil çıkarıp Kath'e uzattı

''Sanırım sulu gözlü olmak ayrıcalık değil''

dedi gülümseyerek...Biran tüm sıkıntılarını unutmuştu..Kahvesinden bir yudum daha aldı...Ardından Kath'in ilk kez doğum ameliyatına girmiş olduğunu duyunca güldü..

''En azından sen girdin...Ben hiç girmedim''

dedi...Gerçekten çok merak ediyordu...Doğum ameliyatına girmek değişik bir duyguydu...Konu hediyelerden açılınca

''İstersen birgün Muggle kentinde alışveriş merkezine gidelim hem gezeriz''

dedi gülümseyerek..

» Ortak Salon
» 3. Ders Ortak