Köşede Bir Masa

Samara, Çatlak Kazanın o bilindik havasını soluduğuna ancak bu kadar mutlu olabilirdi! Okuldan sonra uzun bir süre ortalıkltan kayolmuştu... Mutlu muydu? Pek değil! Yalnız kalmak ve düşünmek... Tek isteği buydu doğrusu! Bunun için ortalardan kaybolmayı seçmişti... Ama şimdi buradaydı değil mi? Geri dönmüştü!

Tahta zeminin ayaklarının altında ki gıcırtısını hissetmek bile hoşuna gitti... Barın yanından geçerken, soğuk bir sesle, barmenin sıratına bakmadan mırıldandı:

"Ateş viskisi istiyorum... Mümkünse içinde böcek gezmeyen bardaklardan olsun!"

Dedi ve köşede ki, karanlığa sığınmış, boş masaya yürüdü... En az geceyle yarışacak derecede ki siyah seyehat cüppesini çıkardı... Derin bir nefes alırken kendini sert tahta sandalyede buldu... Asasını parmaklarının arasında çevirirken, ateş viskisi geldi... Ah...
Gideli çok olmuştu galiba... Uzun süre... Çatlak kazan bile neşelendirici gelmiyordu... Yalnızlık ne bunaltıcıydı! Eski mutlu halinden eser kalmamıştı şimdi... Çocukken her şey ne kadar da güzeldi!

Ateş viskisinden büyük bir yudum aldı... Belki geçmişten bir yüz görmek... Ne kadar da iyi gelirdi!

Pearl ''Çatlak Kazan'' a geldiğinde mutlu sayılabilirdi.Ta ki buranın o keskin kokusu boğazlarını yakana kadar.Buraya neden gelmişti hiç bir fikri yoktu.Belki Gaspard'ı bulmak için...Hayır böyle birşey değildi.Ayakları onu buraya çekerken Gaspard'ı bulmak değildi amaç.Barmenin yanından geçerken:

''Ateş Viskisi''

diye tısladı.Etrafı gözleriyle süzdü.Köşede bir masada duran Samara'ydı.Pearl elleriyle gözlerini ovuşturdu bir süre.Sonra olduğu yerde kalakaldı.

Samara ateş viskisini son bir kez yudumladı... Bardakta ki son damlada kaybolunca, dibine baktı. Ne kadar da acınası bir haldeydi! Bu kadar hızlı giderse alkolik olması işte bile değildi! Ama kim takar! Bardağı sertçe masaya koydu ve barmene seslenmek için başını kaldırdı... Ama bir an için gördüğü şeye inanamadı... O muydu? Yoksa çocukluk hatıralarından kopup gelmiş bir hayal miydi?

Ağzını açtı ama bir ses çıkmadı... Hiç bir şey... Ayağa kalktı sakince... Masayı aştı ve karşısında duran kızın önüne geldi. İnanamayan, sanki bir hayaletle konuşuyor gibiydi...

- Pearl!

Sesinin bu kadar titrek çıkmasına aldırmadı! Bir an da yüzüne yerleşen koca gülümsemeyle kenidi Pearl'e , sevgili dostuna sarılırken buldu.

Pearl Samara'nın onun yanına gelirken bile bir hayal olduğunu düşnüyordu.Uzun zaman olmuştu gerçektende...Çok uzun bir zaman mezun olduklarından beri görmemişlerdi birbilerini.Pearl Samara'nın gerçek olduğunu ancak ona sarılınca kavrayabildi.Tüm gücüyle sarılıyordu Samara'ya.Gözlerinden yaşlar süzülüyordu.Samara'yla birbirlerinden ayrıldıklarında Samara görmesin diye hemen gözlerini silmişti.Az önce Samara'nın oturduğu masaya geçtiklerinde Pearl'ün ilk sözleri:

''Samara seni gerçekten çok özlemişim.Sen ama nerelerdeydin...''

olmuştu.Samara'yı ne kadar da çok özlemişti.Hogwarts'taki ilk ve en iyi arkadaşını...

Samara oturduğu sandalyeye alışkanlığı olduğu üzere iyice yayıldı ve çenesini küçükken yaptığı gibi masaya koyarken, Pearl'in sorusunu düşündü... Sahi nerelerdeydi? Karanlık Lord'a katılmayı düşündüğünü ama nasılvazgeçtiğini anlatmalıydı galiba.... Derin bir nefes aldı:

- Karanlık Lord'a katılmayı düşündüm... Okuldan hemen sonra... Ama şey, yapamadım!

Suçluluk duyuyordu ama birileriyle paylaşmak o kadar iyi geliyordu ki! Hele bu kişi en iyi dostunuzsa!

Pearl Samara'dan duyduğu sözler üzerine tekrar tekrar düşünüyordu.Nasıl olurdu ölüm yiyenlerden nefret eden Samara nasıl olmuştuda dalga geçtiği Voldi'ye katılmayı düşünmüştü.Samara'nın sözleri bir süre daha kafasında yankılandıktan sonra:

''Sen beni eee - çok şaşırttın.Nasıl olduda nefret ettiğin insanlar gibi olmaya kalktın.Aklım almıyor Samara sen Sly'dın ama iyiydin.Anlatmak istermisin neler olduğunu? ''

dedi.Şok etkisi yapmıştı Samara'nın sözleri Pearl hala bu etkiden kurtulabilmiş sayılmazdı.Gerçekten de çok şey değişmişti...

Samara başını yana eğerek düşünmeye başlamıştı... Sonunda kelimeler dudaklarından dökülürkenaslında her şeyi üçüncü bir kişinin gözünden görür gibi hissediyordu...

"Bilmiyorum... Her şeyden bıkmıştım! İylik meleği olmak... Beni öldürüyordu! Sürekli başkalarıyla uğraşıyordum... Başkaları mutlu olsun! Ben önemli değilim... Ama bir yerden sonra aslında beni düşünenlerin kim olduğunu sorgulamaya başladım... Belki çok geçti ama Karanlık Lord bir Armstrong'a her zaman kucak açardı... Fakat yapamadım... Olmadı...Gidemedim! Onlardan hala iğreniyorum!"

Pearl bu sözleri duyduktan sonra Samara'yla yeteri kadar ilgilenip ilgilenmediğini sorgulamaya başlamıştı.Yanında değldi çünkü Samara izini kaybettirmiş gibiydi...Ama olmalıydı Samara'nın yanında olmalıydı.Bunları düşündükten sonra:

''Samara bak ne olursa olsun ben senin hep yanında olacağım ama sen beyninde ne düşünüyorsan düşün bunları benimle paylaş.Elimden geldiğince sana yardımcı olurum.Yardımcı olamasamda yanında olurum.Anlıyorsun beni değil mi? Her neyse bunları bırakalım.Seni tekrar buralara getiren nedir peki?''

dedi.Sözlerini bitirdikten sonra yalanda olsa bir gülümseme atmıştı Samara'ya.Onu ne olursa olsun mutlu etmeliydi.

Samara rahatlayarak uzun zamandan beri yapmadığı bir şeyi aynı günde ikinci kez gerçekleştirdi ve gülümsedi! Pearl yanındaydı! DAha ne isteyebilirdi ki?
Masaya yeni gelen ateş Viskisinden büyük bir yudum aldı ve ağzında kalan uyuşukluğun ne denli hoşuna gittiğini fark etti... Doğrulurken konuşmaya başladı:

- Hogwarts'a dönüyorum... Benim ufaklıklara göz kulak olacağım ve yeni Bitki Bilim Profesör'ü olarak görev yapacağım! Peki ya sen neler yapıyorsun? Hayatında ne gibi değişiklikler var?

Muzip bir gülümsemeyle göz kırptı.

PEarl buna inanamıyordu.En iyi arkadaşıyla aynı mesleği aynı yerde yapıcaklardı daha ne isteyebilirdi ki...Bir zamanlar öğrenci oldukları yerlerde şimdi Profesör olacaklardı.İkiside...Mükemmeldi.Samara'da duyunca çok sevinecek diye düşünürken ona ufak bir şaka yapmalıyım diye geçirdi içinden ve sonra:

''Şeyy ...Samara ben evlendim.Çalışmayı düşünmüyorum.Kendimi kocama ve doğacak çocuklarıma adadım.''

dedi ciddi bir tavırla.Bunu gerçektende büyük bir inandırıcılıkla söylemişti...

Samara ateş viskisini yudumlarken bir anda dona kaldı ki bunun sonucunda, boğazında kalan ateş viskisi yüzünden az kalsın boğuluyordu! Öksürürken:

"Kiminle? İzin vermiyorum! Evlenmedin değil mi? Boşan! Bu arada... Ne zaman! MErlin'in sarkık donu! Dalga geçiyorum de!"

Samara dehşetle açılmış gözlerle bakıyordu! Daha on sekiz yaşındaydılar!

Pearl Samara'nın bu haline gülmemek için kendini zor tutuyordu ama daha gerçekleri söylemenin erken olduğunu düşünüyordu.Bozuntuya vermeden:

''Tanımazsın.Bakanlıkta çalışıyor.Hem niye boşanıyımki...Çok seviyorum ben onu ve dalga geçmediğimi sende çok iyi biliyorsun Samara.''

Pearl patlıyacak gibiydi ama Samara birazdan ona bir tane çakıcak gibi görünüyordu.Çok sinirlenmişti gerçekten.Eskisi gibiydi şimdi herşey Pearl her zamanki gibi Samara'yı çileden çıkartıyordu.Pearl ateşviskisinden ilk yudumunu alıp Samara'nın ne diyeceğini merakla beklemeye koyuldu.

Samara... Artık adının bu olduğundan bile emin değildi! Eğer Pearl böyle bir şey yaptıysa, yani yapılamayacak bir şey değildi ama Pearl yapmazdı işte, kendisi de Samara değildi o zaman! Bardağı masaya bırakırken, deyim yerindeyse gözlerinden ateşler saçarak tekrar konuştu... Pearl'in o tanıdık yüzüne baktı... Belki dalga geçiyordur diye...

" Boşan o zaman!

Sonra durdu ve:

Nasıl tanımam! Merlin'in sakalı! Bari tanıdığım biri olsaydı!"

Şu anda kafası çok karışıktı ama arkadaşını kendine bu kadar bağlayıp evlendirecek adamı merak ediyordu! Kaşlarını çattı:

"Ad, soyad, tam adres istiyorum! Hemen! Hatta yanına gidelim! Ona bir çift sözüm olacak!"

Dedi başını sallarken.

Pearl artık gülmemek için kendini tutmuyor kahkahalar atıyordu.Samara'nın yüzündeki hiç birşey anlamama tavrını gördükçe daha çok gülüyordu.Kahkaları 5 dk sonra bittiğinde karnında arğılar hissediyordu.Kendini toparlayıp:

''Samara sakin ol evlenmedim kimseyle...Yani ben ben evlenebilrmiyim sence.Küçük bir şakaydı sadece...''

PEarl'ün karnındaki kramplar henüz geçmemişti.Bir yudum daha almdı ateşviskisinde ve karşısında sinirden köpüren Samara'ya bakmaya başladı.

Pearl yaklaşık beş dakikadır gülüyordu! Kolunda ki saate baktı! Ah, evet tam beş dakika! Ne olmuştu da bu kadar gülüyordu bu kız? Hayır... Gerçekten tam adresi istiyordu! Gidip bir Avada çakacak ve Pearl sonsuza dek özgür yaşayacaktı! Hiç değilse bir kaç yıl kadar!

Pearl konuşmaya başladığı anda, Samara'nın yüz ifadesi değişmeye başladı! Bir an rahatlama, akabinde kızgınlık ve son anda yerini kahkahalarabıraktı! Gülerken zorlukla konuşmaya başladı:

"Sen beni çileden çıkarmaya mı programlandın! Bir şişe dolusu iske-büy içmiş gibi oldum!"

diye inledi kıkırdarken!

"Onu bunu geç gerçekten ne yapıyorsun peki?"

Pearl Samara'nın fazla kızmamış olmasına sevinirken duyduğu soru karşısında:

''Çok seviniceksin duyunca söylediklerimi.Ben de Hogwarts'ta profesörlüğe başilıyacağım bu yıl yani eskisi gibi hep beraber olacağız.Sevindim dimi?Bu arada sen hala Fredle misin?''

dedi.Profesörlükten falan bahsederken Fred'de nerden çıkmıştı şimdi.Pearl'de bilmiyordu bunu ama içinde bu konuyla ilgili kocaman bir merak duruyordu.

Samara rahatlayıp derin bir nefes aldı... Sonra Pearl'in dediği şey sayesinde neredeyse sandalyeden düşüyordu! Çok mutlu olmuştu! Demek yine bir aradaydılar! Ama sonra dediği şey yüzünden yüzü düştü... Fred...
Bir iki dakika sesini çıkarmadan, siyah seyhat peleriniyle oynadı... Masaya bakarken:

"Bilmiyorum ona ne olduğunu... Mezun olduktan sonra, niyetim farklıydı... Biliyorsun... Karanlık Lord'a katılmak için ayrılmıştım... Belki onu görürsem gidemem dedim... Ona ne bir baykuş yolladım ne de bir haber bıraktım... Öylece bırakıp gittim... Çok kızmıştır bana eminim... Ben ne olduğunu sen bilirsin diye umuyordum..."

Pearl üzülmüştü Samara'dan duyduklarına.Bitmiş gibi birşey olmuştu.Samara'ya bakıp:

''Ben ben biliyorsun onlarla ilgili yani Ronald'dan sonra hiç biriyle karşılaşmadım neredeyse yada karşılaşmak istemedim.Her neyse Fred'le ilgili birşey bilmiyorum anlıyacağın.Neyse boşver Samara.''

deyip eliyle Samara'nın koluna dokundu destek vermek istercesine...

Samara buruklukla gülümsedi hiç değilse özür dileyebilseydi Fred'den... Ama her neyse... O da unutmuştur nasılsa... Gerçi yedi yıl ayrılmalı barışmalı gayet çalkantılı bir ilişkileri olmuştu...

Her seferinde ayrılmışlardı... Fred gidip başka kızlarla çıkmış sonra Samara'ya geri dönmüştü! Bir keresinde aralarında kopan o büyük kavgayı hatırlıyordu da... Merlin! Samara asasını çekmiş bir büyü bile savuröuştu ona! O ise büyüyü hiç beklemediğinden sersemlemiş, ertesi gün Samara özür dilemeye Hastane KAnadına gittiğinde tüm Hogwarts'ı titreten yeni bir kavga etmişlerdi! Ama yine birbilerine dönmüşlerdi,değil mi?

Samara umursamazca güldü:

"Weasley'ler işte!"

Pearl'ün aklına Weasleyler dendiğinde hiç iyi şeyler gelmezdi.Yine aynısı olmuş bir sürü kötü anı hatırlamıştı.Bunun yanındada birkaç iyi anı...Ama çok olmuştu bu olaylar biteli koskoca 7 yıl geçmişti.Pearl sakince:

''Ya evet...Weasleyler işte''

dedi.Küçük bir gülümseme hakimdi şimdi yüzüne.Gaspard nerelerde acaba diyede düşünmeden edemiyordu.

Gaspard Londra'ya döndüğünden beridir ailesinden pek fazla kimseyle karşılaşmamıştı. Yakın akrabalarıyla görüşmeyeli seneler geçmişti. Ama artık yurtdışından dönmüştü, ailesiyle bolca vakit harcayacağını umuyordu. Londra'ya geldiğinden beridir ailesinin nerede olduğundan habersizdi ve yavaş yavaş sokaklarda yaşamaya alışıyordu. Uzun zamandır gelmediği Çatlak Kazan'a yolu düşmüştü. Kısa süredir evsiz olduğundan geceyi burada geçirmeyi düşünüyordu. Eğer hoşuna giderse bu han artık Gaspard'ın evi olacaktı. Han'a yaklaşmıştı, içeriden kahkaha ve sohbet sesleri geliyor, yaklaştıkça daha da yükseliyordu. Kapıyı bir hınçla itip içeriye girdi. Etrafa bir göz gezdirdi ve ilk gördüğü masaya doğru yöneldi. Fakat bir kaç adım atar atmaz uzun zamandır görmediği yüzü hemen tanımıştı. Koşarak onun oturduğu masaya yaklaşmaya başladı.

"Samara.. Samara ben Gaspard"

Kızın kendisini tanıdığından emindi ama yine de kendisini tanıtma gereği duymuştu. Kızın onu tanımayacağından çok korkuyordu. Yaklaşırken birden bunlar aklına geldi. Adımlarını yavaşlattı fakat yaklaşmayı sürdürüyordu. Kızın kendisini gördüğünü farkedince durdu. Kardeşinin gözlerinin içine bakıp gülümsemeye başladı. Gözünden düşmek üzere olan bir damla yaşı zar zor tutuyordu.

Samara PEarl'e bakıp tekrar güldü... Aslında, bu kadar basit değildi ama... Her neyse unutmanın zamanı gelmemiş miydi?

Kapının hızla açıldığını fark etti... Ama aldırmadı. Pearl'in az önce yaptığı bir espriye gülmekle meşguldü şu an... Sonra bir ses duydu... Adını söyleyen... Bu ses tonunu iyi bilirdi... Başını o yöne çevirdi... Bu o muydu? Bunca yıl sonra... Boş gözlerle karşısında duran adama baktı! Gözleri gülüyordu! Bu...

"Gaspard!"

Diye çığlığı koyverdi! Koşarak belki de yıllardır görmediği kardeşinin boynuna atıldı! İşte her şey iyi gitmeye başlamıştı! Ondan ayrılınca gülerek Pearl'e döndü:

"Bak! Bu benim biricik abim Gaspard! Merlin! Geri döndün!"

Kolundan çekiştirerek bir sandalyeye oturttu ve hala gerçek değilmiş gibi ona bakmaya başladı.

PEarl şu 2 dakika içinde olanlara inanmıyordu.Hoşalndığı çocuk en sevdiği arkadaşını abisimiydi gerçekten.Şaşkınlıktan her an ölebilrdi.Bugün fazla değilmiydi bu kadar şaşkınlık .Pearl dili tutulmuşçasına:

''Nasıl yaa gerçektenmi? Siz ciddimisiniz ? Gaspard senin abin mi? Gaspard doğurumu bu? Gerçekten çok şaşırttınız beni...Samara niye daha önce böyle bişeyin var olduğunu söylemedin.Bu arada biz Gaspardla tanışıyoruz Samara.''

dedi.Hala şaşkındı.Şaşkındı ama bu sefer mutluydu.Samara'yla akraba olma düşüncesi bile güzeldi gerçekten...

Gaspard sandayeye oturur otrmaz ıslanmış cüppesini eliyle silkelemeye başladı. Kızkardeşi Samara onu birisiyle tanıştırıyordu, ama Gaspard bununla pek ilgili gözükmüyor gibiydi. Çünkü yıllar sonra kardeşini ailesinde kendisi için en önemli 2 kişiden birisini bulmuştu. Kısa süre cüppesiyle uğraşmaya devam etti. Fakat dayanamayıp kardeşinin tanıştırmaya çalıştığı kıza selam vermek için başı çevirdi. Gaspard'ın başını çevirmesiyle kısa süre önce yaşadığı o fena duyguyu tatması bir olmuştu. Öylece kala kalmıştı. Karşısındaki kısa süre önce Üç Süpürge'de tanıştığı kız idi. Orada ona doğru bakıyor gülümsüyordu. Gaspard da ona sadece gülümseyerek karşılık verebildi. Sonra şaşırmış bir ifadeyle Samara'ya doğru döndü.

"Evet biz zaten kısa süredir Pearl ile tanışıyoruz"

Samara abisinin kendi arkadaşının ismni bilmesine şaşırmış gibiydi. Gaspard kardeşine tebessümle baktı bir süre. Ona sarılmak istiyordu, bunca senenin özlemini bir çırpıda çıkarmak için...

Samara şaşkınlıkla tek kaşını kaldırdı! Gerçi artık neye şaşıracağını bilmiyordu! Bir gün içinde bu kadar şaşkınlık nereden çıkmıştı? En önemlisi GAspard nereden çıkmıştı?
Gaspard'a baktı, sonra Pearl'e:

"Siz ne zaman tanıştınız? Gaspard sen nereden çıktın? Eve gittin mi? Annem seni görmek isteyecektir! Ama boşversene onu! Merlin hiç değişmemişsin! Keira senin yüzünü zar zor hatırlıyor! Ama ben hiç unutmadım!"

» Masa 5
» Masa 4
» Masa 6
» Masa 3
» Masa 1

**Köşede Bir Masa**

Köşede Bir Masa