Samara'nın Odası

Eskiden yalnız kalınca buraya hapsederdi kendini, pencereden dışarıyı izler, kitap okur ve ya resim çizerdi... Dev bir Chudley Cannons poster arşivi var! Asla düzenli bir oda değildir. Bitkilere ilgi duyduğu için adımınızı attığınız yerde bir bitki çıkabilir! Dikkatli olmalısınız!

Samara'nın Odası YT1

Samara son derece üzgün bir şekilde odasına girdi. Annesi olacak o kadınla yine kavga etmişti. Samara zaten biliyordu. Ailesi kendisini sevmiyordu.

Tık...Tık...

Samara başını sakince kaldırdı. Odasının camında bir kahverengi, beyaz benekli bir baykuş kendisinie bakıyordu. Samara merakla yerinden kalktı. Pencereden gelen ışık gözünü alıyordu.Camı usulca araladı. Ama bundan önce dağınık masanın üstünden bir baykuş ikramı almayıda unutmadı.

Baykuş tek ayağını Samara'ya uzatırken baykuş ikramınıda Samara'nın elinden kaptı. Kramı kemiren kuşa bakarken, mührü kırdı ve okumaya başladı:

.....Sevgili Samara,

Daha önceki mektuplarından orada bunaldığını biliyorum.... Bak ne diyeceğim, ailemle konuştuk ve seni bu yaz tatili için yanımıza çağırmaya karar verdik. Lütfen gel, seni çok özledim.

JANE

Samara bir solukta okudu mektubu ve hemen bir şeyler karaladı. Kağıdın her yeri mürekkep lekesi olmuştu, fakata hala okunur vaziyetteydi. Zarfa zorla tıkıştırıp baykuşa verirken, odasına göz attı. Sandığı fazla dağılmamıştı.
On dakika içerisinde toplandı ve cüppesini giyerken birilerine haber vermesi gerektiği kafasına dank etti. Hemen masaya gidip bir parşomene bir kaç şey karaladı. Ve sandığını sürükleyerek Lisa'nın odasına gitti.

Eski bir alışkanlıkla odasının kapısını küçük bir tekmeyla açtı Samara. Eli kolu atıştırmak için yiyecekler ve araştırma yapmak için de kitaplarla doluydu. Dışarıda bir türlü durmk bilmeyen yğmurun sesini duyabiliyordu, yine küçük bir tekmeyle kapısını kapattı ve sendeleyerek, hiç bir zaman derli toplu olmayan odasına bakındı.

Tam karşısında ki cam hiç bir şeyi gösteremiyordu, yağmur resmen gökyüzünden oluk oluk akıyordu. Çalışma masası yerine uzun adımlarla yatağına geçti ve kucağındakileri yatağa bıraktı. Gri pijamasının cebinden asasını çıkarıp kapıya doğrulttu ve bir an sonra kapının o güven verici kilit sesi geldi... Evet! İşte sonunda yalnızdı...

Üst üste yığılmış kitapların ve abur cuburların arasına bağdaş kurdu. Eli cam şişeye giderken duraksamadı ve Ateş Viskisi'nin kapağını çevirip açtı... Boğazından geçen sıvının yakıcılığı ve ağzında bıraktığı uyuşmuşluk hissi hoşuna gitti... Şimdi kafasını daha iyi toplayabilirdi işte!

Önüne gelen ilk kitabı, gözlerinde ki ışıltıyla açtı... Ah, evet! "Zehirli Bitkiler ve Panzehirleri" En sevdiği konuydu ve nerede bulursa mutlaka okurdu! Evde ki bütün kitapları ezberlemişti resmen, öğrencilik döneminde ise yasak bölme dahi girmiş, ne var ne yok öğrenmişti! Hogwarts demişken... Tek eliyle yüzünü kaptan siyah saçlarını geriye attı... Gözleri hüzünle parlarken, artık kitaptaki şekle boş boş bakıyordu!

Birinci yılı... Genç bir Slytherin... Diğerleri hakkında ilk düşüncesi... Herkes aptal! Bulanıklar ve ya melezler ya da safkanlar! Kimse Samara'yı anlamıyor... Tıpkı ailesi gibi... Anne ve babası onu tam bir safkan gibi yetiştirmek istiyor ama Samara her seferinde onları utandırmakta!

Daha sonra insanlara alışıyor ve o kadar da aptal olmadıklarını fark ediyor... Üstelik Hufflepuff bir kızla sıkı dost oluyor... Adı Pearl! Aslında bir Slytherin'e göre fazla değişik... İnsanların kanlarıyla ilgilenmeyi doğru bulmuyor... Ona göre derecelendirme zeka ile alakalı! Bu durum ailesiyle iyice soğumasına neden oluyor... Ailenin yüz karası!

Samara bunu takmasa dahi bir gün bir çocukla tanışıyor... Gryffindor! Bir Weasley...Samara için kötü olması gereken ne var taşıyor! Ama işte bu Samara ya... Dinlemiyor ve kalbi olduğundan değişik atmaya başlıyor...

Ama sonra Samara büyüyor... Bu arada küçük kardeşi Angel, bir iki yıl içinde Hogwarts'a gitmek ve büyüyünce bir ölüm yiyen olma hayallerini kuruyor... Abisi Gaspard'dan ise bir haber yok... Samara kendisini yalnız hisediyor... Okul bitmek üzere ve Armstrong olmaya yaraşır bir şey yapmamış... Tom yanında ama bir o kadar da erişilmez gibi... Arkadaşları ise asla Samara'yı anlayamaz... Çünkü onlar hep 'iyi oldular... Fakat kendsi ne kadar saklasada şeytanın tohumuydu...

Mezun oldukları gün eve bir not bırakıp nasılda ayrıldığını hatırlıyordu... Tıpkı böyle yağmurlu bir gündü ve Samara kimseye veda etmeden ve henüz reşit bile olmadanKaranlık Lord için bir şeyler yapmaya, yola koyuluyor... Her ne kadar Pearl'e yalan söylese de bir çok karanlık işe bulaşıyor ama yine de Karanlık Lord'a katılmadan sadece onun işine yara bir kaç iş yapmış oluyor... Tam bir Armstrong gibi...

Derin br iç çekerek resme daha dikkatli baktı... Sonra buğulu gözlerle takrar cama baktı...Artık iyi rolü yapan kız değildi... Neyse oydu ve içinde ki karanlık hiç bir şeyin asla eskisi gibi olmayacağını söylüyordu... İki taraftan birine geçmek zorundaydı ve kendisi bir Slytherin'di!

Her ne olursa olsun ailesini seviyordu... Onlarda Samara'yı seviyordu... Gerçekten...

Ayağa kalkıp uyuşmuş bacaklarını açmak için bir iki tur dolandı loş odada, üstünde ki bol, gri tişörtünde ki kırışıklıkları inceledi... Sonra dışarısını görmenin neredeyse imkansız olduğu cama alnını yasladı... Soğuktu ccam ama insanı kendine getiriyor, yaşadığını hissettiriyordu... Gerçek ile düş arasında seçim yapmaktansa, gerçek dünyada bir hayalperest gibi yaşamayı tercih ederdi ve öyle yapacaktı! Kötülüğünün içinde ne kadar derine batsa da ışık hep onunla olacaktı... Belki...

Belki... Hiç savaş olmayacaktı, bir gün o Gryffindor, Samara'nın habe bile vermeden bırakıp gittiği Gryffindor, tekrar karşısına çıkacaktı... İşte bu Samara'nın yeni dünyasıydı... Hayalperestin yaşamıydı bu... Savaştan önce tarafsız kalabilirdi ama savaş sırasında... Asla ailesini yalnız bırakamazdı... Zor olacaktı ama kendi asiliğinin ceremesini çekiyordu... Eğer vaktinde tam bir Slytherin olsaydı... Duygularını karıştırmasaydı... Taraf seçerken bu denli zorlanmayacaktı...

Kafası karışıkbir şekilde başını camdan çekti ve biraz gezintinin iyi olacağı kanısına vardı, emir verilmiş gibi kesilen yaz yağmurunun sesinin kesilmesi ile gardrobunun eski, ahşap kapısını gıcırtıyla açtı. Zariflikten uzak, gecemavisi eski cüppesini giydi... Artık akmış olan gözkalemi umrunda değildi... Karanlık ormana gidip şu zehri yapabilmek için bitki toplayacaktı! Bitkibilim'de ki ustalığını iksirdede sonuna dek kullanmayı seviyordu... Kapıyı çarpıp çıkarken her şeyin kendisi için güzel olduğu bir hayalin izlerini yakalamaya çalışıyordu...

Angel'ın canı sıkkındı.Onca çabasına rağmen yine cesur yüreği ağır basmıştı.Gryffindor'dan ne onur nede gurur duyuyordu.Tek isteği bir yolunu bulup Slytherin'e sızabilmekti.Gryffindor'daki herkes ve onun hakkındaki herşey Angel'a yabancıydı.Cesurcuklardan nefret ediyordu.Bu cesur haliyle ailesinide üzüyordu.Daha geçen gün abisini o belli etmesede üzmüştü.Şimdide mecburen ablasını üzecekti.Çünkü başkasından duymalarına göz yumamazdı.Ablasının odasının kapısını üç kez tıklattı.Ona göre herşeye tanınacak hak üçtü.

Samara yatağının üstünde ki bitki sepetinden Karanlık Orman'dan yeni topladığı bitkileri ayıklıyordu... Saçlarını gevşekçe, gelişi güzel toplamış, Acayip Kızkardeş'lerden bir şarkıyı mırıldanıyordu...

İç içe geçmiş biberiye ve morun neşeli tonlarında ki hercai menekşeleri ayırırken kapının çaldığını duydu... Duvarında ki ahşap, eski saate baktığında annesinin bu saatte odasına geleceğini sanmıyordu ve ya babasının yine şu çok önemli işlerinden birine gittiğini biliyordu... Gaspard'da büyük ihtimalle kitap okuyor ve ya eve henüz döndüğü için dinleniyor olmalıydı... Geriye tek bir kişi kalıyordu... Eline bir diken batarken küfretti ama hala kapıda bekleyen misafiri düşününce, sakin bir sesle seslendi:

"Gel Angel!"

Parmağından bir damla koyu kırmızı kan damlarken, kapının aralandığını duydu... Sesinde ki meraka engel olmadan sordu:

"Ne oldu? Ziyaret mi, yoksa önemli bir şey mi var?"

Bu arada parmağını dudağına götürüp akmaya başlayan kanı emerken merakla Angel'ın sıkkın yüzüne baktı. Ne olmuştu yani şimdi? Merakla kardeşine döndü:

"Gel, otur..."

Yatakta ki Hercai menekşeler, biberiyelerin arasını gösterdi, tam karşısını... Şimdi elinde Şeytanelması bitkisi vardı... Dikkatli davranıyordu çünkü, çok zehirli bir bitkiydi. Ama bir an sonra onu sepete geri koydu ve sepeti kenara iterken Angel'a baktı. Kardeşini bu denli düşünceli yapan neydi?

Angel onun herzamanki gibi yatağındaki bitkiler arasında oturduğunu görünce ablasını ne kadar tanıdığını bir kez daha anladı.İçerisi bitkiler haricinde boş ve sade bir odaydı.Yatağın ortasında oturmuş olan ablası parmağını emiyordu.Angel onun daveti üzerine çekinmeden en sevdiği bitkinin yani gülün yanına attı kendini.Çiçek kıpkırmızıydı.Tıpkı bir kan gibi diye düşündü.Sonra kırmızı rengini aklına getidiği için yine içinden kendine sövdü.Yanakları alev almıştı sanki.Angel yüzünün kızardığını hissediyordu.Neden herşey kırmızıydı sanki?!Ablasının parmağından damla damla kan sızdığını gördü.Normalde kana bakmak onu rahatsız etmezdi.Ama şimdi gözlerini kanı görmemek için kaçırıyordu."Fazla önemli değil belkide.Ama abim önemli buldu.Ben sadece.....Gryffindor'a seçildim" dedi sakin bir sesle.Gözünde ıslaklık hissetmiyordu.Belkide o zamanki göz yaşlarının sebebi abi korkusuydu.Ama ablasından korkmuyordu.Saygı ve sevgi duyuyordu ona karşı.

Jiména parmağında ki kanamanıgeçmesine sevinir ve ilgisini Angel'a verirken onun dediklerini dinledi bir süre...

Angel ve Gryffindor... Tamam, Angel belki cesurdu, tamam ama o aklını da kullanırdı, diğer Gryffindorlar gibi kendini sağdan sola atmazdı! Jiména, şaşkınlıktan ağzının bir kaç karış açıldığını biliyordu... O kadar emindi ki hatta elini çenesini kaşıyormuş gibi yapıp biraz çenesini ittirdi kapansın diye...

Angel karşısında oturuyordu şimdi... Güllerin yanında... Açıkçası Gaspard'ın önemli bulduğu şeyi kendide önemli bulmuştu... Sonunda konuşmaya başladığında, ses net ve kendinden emin çıkıyordu:

"Angel, inan bana şaşırdım..."

Derin bir nefes alırken kaldığı yerden konuşmasına devam etti:

"Kendine fazla dert etme... Herkesin cesurluğu kendinedir... Mesela, Hufflepuff, onlar adaletliyiz şöyleyiz böyleyiz diye geçinir... Ama onlarında adaleti kendinedir! O yüzden... Senin cesur olduğunu zaten biliyorduk... O yaşlı Seçmen Şapka biraz abartmış ama unutma... Aynı zamanda senin kanında Slytherin'lik var!"

Ellerini Angel'in omzunlarına koyarken, hayatında hiç emin olmadığı kadar emindei konuştuklarından:

"Çok büyük bir Ölüm Yiyen olacaksın! Hatta bak ne dşyeceğim, Gryffindor'lardan bilgi bile sızdırırsın... Onlar herkese güvenir!"

Ellerini havaya kaldırarak güldü:

"Büyük düşün ufaklık!"

Angel ablasının sözlerini çok dikkatli dinliyordu.Bir güle bir ablasına bakıyordu.Annesini ve babasını bile ablası ve abisi kadar sevmemişti.Belkide onları hiç görmediği içindi.Başlarda ablasınında abisi gibi avutacağını sansada ablası her zamanki gibi yararlı yönlerini göstermeyi başarmıştı.Angel'ın yüzünde bir aydınlanma ve gözlerindeki eski cin ifadesi yine yerini almıştı.Ablasına bir süre baktıktan sonra "Evet haklısın.Bilgi sızdırırsam hiçte sorun olmaz.Hem belkide daha bilgili olursam-karşı taraf hakkında demek istiyorum- daha güçlü olabilirim" dedi mutlu mutlu.Sonra elini cebine daldırıp ordan bir yara bandı çıkardı.Ablasına uzatırken "Bende hep kanatırım.Ama mikrop kaparsa ellerimin görünümünü bozuyor." dedi gülerek.Gerçektende ellerinin kötü görünmesinden hoşlanmazdı.Sonra hazır tüm konuları açmışken ablasına binlerce defa sorduğu ama küçükken anlatmayı reddettiği şeyi yineledi."Şey-annem ve babam nerdeler?" dedi yüzü azıcık asılarak.

Jiména başını sallayarak Angel'in dediklerini onayladı... O gerçekten çok büyük bir Ölüm Yiyen olacaktı... Tek korkusu, Gryffindor diye nitelenen insanların arasında onlara benzemesiydi...

Angel'den bandı alırken bunun asla olmayacağının farkındaydı... O bu yaşta bile Karanlık Lord'un ilgisini çekebilecek derecedeydi... Jiména'nın küçüklük hali ve ya Gaspard'ın... Her neyse ondan işte.

Bandı sardıktan sonra tatminkar bir şekilde parmağına baktı ve gülümserken bitkilere geri döndü...

Biberiyelerin ayrılması bittiği anda Angel'den gelen soru üstüne duraksadı... Buna cevabı nasıl verirdi? Uzun süredir ne annesi ne de babası eve uğruyordu... Zaten Angel daha çok küçük bir kızken bu evden uzun süre ayrılmalar başlamıştı bile... Dadılar, bakıcılar... Gerçi hiç biri cana yakın değildi...

Sonra Gaspard gitmişti... Evde sadece Jiména ve Angel kalmış, Jiména'da sadece tatillerde buraya gelmişti... Evet, evde kuzenleri vardı ama Angelina ile ilgilenecek kadar büyük değillerdi... Ve ya amcaları... Onlarda etrafta nadir görünürlerdi...

İşte tüm bunların sonunda, tam bir yıl önce Jiména mezun olmuş ve evi uzun süre terk ederek yıllardır hedeflediği şeyi yapmıştı ve o şeyin izi uzun kollu buluzunun içinde, sol kolundaydı...

Derin bir nefes aldı. Angel birazcık bilebilirdi... Yalnızca biraz... Kendisi bile yeni öğrenmişken, onun bu kadar erken her şeyi öğrenmesi çok... Tehlikeliydi...

Sonunda ne diyeceğine karar verdi, elinde kalan son otları sepetin içine koyarken:

" Karışık şeyler oluyor Angel... Asla eskisi gibi olmayacak ..."

Başını kaşırken gözlerini devirdi:

"Ve inan anne, babamız... Onlar çok önemli şeyler yapıyorlar... Onun için! Tüm büyü dünyası ve bizim için..."

İsmini ulu orta kullanmazdı onun... Çok saygı duyuyor bir o kadar da korkuyordu.

"Sadece bir yıldır Ölüm Yiyen'im... Ve bundan gurur duyuyorum... Beni diğerlerine yaptıkları gibi testlerden geçirmediler... Sadece Lord zihnimi okudu!"

Nefesini içine çekerken, o an aklına geldi ve aynı heyecanı tekrar duydu. Angel'in de heyecanlandığını hissediyordu.

"Onunla bizzat konuştum!"

Diye fısıldadı... Biraz daha öne eğilirken:

"Ve bunu anne, babamızın en sadık ölüm yiyenlerden olmasına borçluyum! Hala devam ediyorlar ve bende devam ediyorum, Gaspard'da... Angel, gün gelecek ve savaş başladığında... Sende O'nun yanında olacaksın..."

Angel bu kadar bilse yeterdi... Ailesinin neler yaptığını anlatamazdı... Kendisi bile bir çok sadakat testinden sonra öğrenmişti... Bunlar tehlikeliydi...

Angel onun tatminkar bir şekilde gülümseyip sorusu üzarine yüzünde dalgın bir ifade belirmesi Angel'ı korkutmuştu.Ama ablası yinede onu başından savmamış anlatmıştı.Angel Lord'un adını duyduğu anda yerinde kıpırdandı.Annesi,babası,ablası ve abisi hepsi oradaydı.Onca yıl kendisini bakıcılar ve hizmetçiler oyalamıştı.Angel onlardan birtanesi ona çok şeker bir kızsın deyince onu nasıl evden attığını hatırladı.Küçüklüğünü hiçkimseyle paylaşamamıştı.Bir an konuşmak istedi ama ne diyeceğini kestiremedi.Lord'a ne adıyla hitap etmek nede bir korkak gibi Kim-Olduğunu-Bilirsin-Sen demek istemiyordu.En sonunda konuştu."Bende istiyorum.Okumak tamamiyle vakit kaybı.Sihirli Yaratıkların Bakımı,Muggle Bilimleri.... bence hepsi saçmalık!" dedi azıcık heyecanlanarak."Ben sadece Karanlık Sanatlar okumak istiyorum.Evet!Kesinlikle o dövmenin getirdiği büyük sorumluluğu istiyorum!" Sonra sustu.Ailesi yine uzun süreli evden gideceklerdi.Efendi'nin yanına...Ama Angel küçük bir bebek gibi avutulmaktan sıkılmıştı.

Aslında Angel'in bu kadar hevesli olmasını son derece takdir ediyordu. Ama... Ufak bir pürüz vardı ortada...

"Angel, hevesini anlıyorum ama Hogwarts inan bana deneyim için mkemmel bir yerdir! Mesela ben... Asla Hogwarts'a gideceğim için heyecanlanmamıştım... Ama orada dostumu düşmanımı tanıdım..."

Derin bir nefes alırken devam etti:

"Aslında ben Muggle Bilimleri dersinden nefret ettim hep... Ama bir çok yönü var takdir edilmesi gereken... Aciz zekalarını kendi çabalarıyla geliştirmişler... Düşmanı tanımak iyidir... Zevk almak zorunda değilsin asla... Ve bence zevk alınacak bir şey yok... Düşmanını tanı yeter! ... Bir de şu var, Sihirli Yaratıkları alalım ele... Okulda ne kadar faydalı bilgiler edinirsin tartışılır... Ama yeri geldiğinde o hayvanlarıda kullamak gerekecek... Ve saire ve saire işte... Bırak yeni şeyler öğretsinler ve Lord'a kendi elleriyle harika bir Ölüm Yiyen sunsunlar..."

Aklına yeni gelmiş gibi gülümsedi... Söylememişt Angel'e... Ailesi dışında Ölüm Yiyen olduğunu sadece diğer ölüm yiyenler biliyordu ve bu da Hogwarts'dan ona teklif gelmesine yetmişti... Artık Angel sadece istediği zaman yalnız kalacaktı:

"Angel, ben Bitkibilim Profesör'ü olarak bu dönem Hogwarts'da göreve başlıyorum!"

Angel ablasını dinlemiyordu.Onun sadece gideceği için onu avutmaya çalıştığını sanıyordu.Karanlık Sanatlar bir büyücü için yeter hatta artardı bile.Ama belkide Hogwarts'tan bilgiler aşırabilirdi.Bu ona çok cazip geldi.Aynı anda ablasının Bitkibilim hakkında bir cümle kurduğunu duymuştu.İlk başta önemsemese de ablasının heyecanlı ses tonu ve Hogwarts sözcüğü tabuyu çözmesine yeterli olmuştu.Ablasının boynuna atladı."Bu-bu gerçekten muhteşem!" dedi gururla.Sonra yavaşça kendini yatağa bıraktı."Bilsem dersine başvuru yapardım" dedi dudak bükerek.Ama yinede ablasına sarılmamak için kendini tutuyordu.Ablasının bulunduğu ortamda olması bile süperdi.

Boynuna atılan Angel'in laflarından sonra elini boşversene der gibi salladı.

"Bitkibilim hep öğrenilir! Boşver sen onu, gerekirse ben sana yardımcı olurum zaten..."

Yeşil saçlarını eliyle düzeltirken, nasıl profesörlük yapacağını düşünüyordu... Veletler, veletler ve veletler! Kabus gibi... Her neyse... Kocaman bir serası olacaktı sonuçta... Ve o iylik meleklerinin yanında olacaktı... Belki bir şeyler bulurdu faydalı olabilecek!

Saçını geriye atarken, hayal kırıklığıyla inledi:

"Biliyor musun, yalnızca iki öğrencim var şu an! Ve biri Gryffindor, öbürü Hufflepuff! Daha öğrenci de gelmez herhalde!"

Gözlerini devirirken mırıldandı... Onları şeytan kapanına atmakla ilgili düşünceleri vardı ama bundan hemen vazgeçti... Şeytan kapanı oldukça narindi!

"Hadi sen git sandığını falan topla... Tren yarın! Hazır olmalısın! Kuzenlermizden biriyle gidersin... Ben de birazdan yola çıkmayı planlıyorum aslında... "

Tartarcasına gözlerini kıstı ve evet... Birazdan gitmeliydi.

Angel onun boşverdiğini görünce dahada sevindi."Boşvermene çok sevindim!"Ablası hatırlatınca anca hatırlamıştı trenin yarın olduğunu.Sonra "Tamam benim sandığım hazır fakat ben kuzenlerimden hiçbirini doğru dürüst tanımıyorum" dedi ellerine bakarak.Açıkçası onların ne dışlarını nede içlerini biliyordu.Onlarla doğru dürüst iki çift laf etmemişti.Bunda utanç duymasada biraz ürkmüştü.Şimdi ablası birkaç bilgi verir diye bakıyordu.Ona göre kompartmanını seçecekti.Ablası nede olsa Hogsmeade'e cisimlenip hızla Hogwarts'a ulaşabilirdi.Angel kuzenlerinin isimlerini aklından geçirirken ne kadar çoklar diye düşünmeden edemedi.