Köşede Bir Masa

PEarl Samara'nın sorduğu ilk soru üzerine:

''Biz dün tanıştık Üç Süpürge'de.Şeyy ama Gaspard'ın nereden çıktığı konusunda bir fikrim yok ama nereden çıktıysa iyiki çıkmış.''

dedi gülümseyerek.Gerçekten de Gaspard'ın hayatına girmesinden oldukça mutluydu.Samara'nın abisi olmasından da ayrıca bir mutluluk duymuştu.Gaspard'a baktı bir an ıslanmıştı yinede harika görünüyor diye düşünüyordu.

Gaspard Samara'nın şaşkınlığını doğru buluyordu. Daha 14 yaşında ayrılmıştı ailesinin yanından. Bu olanları şimdi pek deşmek istemiyordu. Geçmişi olduğu gibi bırakmanın her zaman en hayırlısı olduğuna inanmıştı çünkü. Pearl'in dedikleri üzerine düşünceleri kafasından atıp yüzüne tekrar memnun bir ifade kazandırdı. Bir Samara'ya ve bir Pearl'e bakarak soruları cevaplamaya başladı.

"Samara'cığım bu olanlar çok çok uzun hikaye doğrusu. Londra'ya geldiğimden beridir ailede ilk seninle karşılaştım canım, başka kimse geldiğimi bilmiyor. Ve eğer seninle karşılaşmasaydım burada konaklayacaktım. Keira ben gittiğimde 5-6 yaşlarındaydı, şimdi okula başlamış olmalı. Binası belli oldu mu peki"

Olanlar aklından silinmişti. Angel onun için en önemli iki şeyden diğeriydi. Samara'nın cevabını beklerken bir yandan da küçük kardeşini düşünmeye başladı.

Samara başını salladı... Tabii ki tanışmış olmaları normal bir olaydı... Ah! On dört yaşındayken ne kadar da sulu gözlü olmuştu! Hep Gaspard gitti diye! Ama şimdi geri dönmesi ne kadar da iyiydi! Yalnız aklı şu Pearl'in sözlerine takılmıştı... Acaba olabilir miydi? Neden olmasın? Bunun için dişini tırnağına takıp çalışabilirdi! HEm böylece Gaspard bir daha başını alıp gitmezdi!

"Ah... Eve gelmeliydin direkt! Ama her neyse! Artık dönebilirsin! Odana tek bir kişiyi bile sokmadım! Evet... Angel seni gördüğüne mutlu olacak! Binası dönem açıldığında seçilecek! Ama nedense ondan Gryffindor olmasını bekliyorum! Fazla cesur! Her hangi bir Slytherin düşüncesini bastıracak kadar!"

Pearl az önce söylediklerinden utanmıştı biraz.Belkide gelip geçici birşeydi Gaspard'ın söyledikleri...Pearl Samara'ya dönerek:

''Aslında siz kalsanız daha iyi olur.Uzun zamandır görüşmüyormuşsunuz.''

dedi.Yinede mutluydu Samara'yı sık göreceğine göre Gaspard'ı da görebilrdi ama şimdi onların yanlız kalmaya ihtiyaçlarının olduğunu biliyordu.

Gaspard bu olanların karşısında çok hüzünlenmişti. Düşündükçe ve dinledikçe daha da hüzünleniyordu. Karşısında oturan diğer iki kızı da üzmemek için mutluymuş gibi davranıyordu. Kızların onu hüzünlü görmemesi için tekrardan gülümsemeye başladı.

"Yıllardır yalnız yaşamaya alıştım doğrusu. Belki de bu yüzden bir süre sizin yanınıza gelmeye soğuk baktım. Ama zaten bu şehre alışır alışmaz ilk yapacağım şey sizi aramak olacaktı."

İçmek için bir Solungaçsuyu söyledi. Gaspard sıkılmıştı ve sıkıntıdan ne yaptığını bilmezler gibi davranıyordu. Solungaçsuyu gelince bardağı bir damla bile almadan masaya bıraktı. Sonra sabit bir yöne doğru bardağı çevirmeye başladı. Gaspard'In bu hareketi dışarıdan sinir bozucu gibi duruyordu. Handaki bir çok kişi de rahatsız olmuş gibiydi.

Samara Pearl'e baktı ve klasik "Hayır hiç bir yere gitmiyorsun! Otur oturduğun yerde!" bakışını attı.

Gaspard üzgün müydü? Çok zor olmuş olmalıydı onun için... Yalnız kalmak nasıldır biliyordu! Düşünceli bakışlarla yerde kendi halinde yürüyen siyah böceğe baktı... Gaspard tek kelimeyle mutlu gibi davranıyordu! Ama Samara cidden mutluydu! Bu arada Gaspard'ın bardakla yaptığı hareketler gerçekte sinir bozucuydu... Ama Samara itiraz etmektense bekledi! Bir dakika! Neden her şeyi geride bırakmak bu kadar zor olsun ki?

"Gaspard! Bak... Eminim zorlanmışsındır! Ama... Artık her şey geride kaldı! Biz varız artık! Ben, Angel... Kuzenlerimiz ve Pearl! Gerçekten iyi bir dinleyicidir!"

Diye övdü Pearl'i! Gülümsüyordu! Gaspard geri dönmüştü... Herşey düzelmek zorundaydı!

Pearl Samara'nın sert çıkışı karşısında söyliyecek bişiy bulamamıştı .Gaspard'ın o hali PEarl'ü üzüyordu.Dünkü halinden eser yoktu sanki .Pearl yanındaki sandalyede oturan Gaspard'ın elinden tutup:

''Gaspard geçmişi gerede bırakmalısın gerçekten.İçinde seni rahatsız eden birşeyler varsa bize söylemelisin.Biz her zaman seni dinleriz ama unutma üzülmek çözüm getirmez hiç birşeye.Ayrıca üzülmeni gerektirecek birşey göremiyorum ben...''

Pearl Samara'nın eline baktığını görünce elini Gaspard'ın elinden çekti.Hiç birşey olmamış gibi bir türlü bitiremediği Ateş Viskisini yudumladı.

Gaspard başıyla Samara'yı onaylar bir hareket yaptı. Onları sıkıntılarıyla üzmek istemiyordu. Asla da istemezdi. Onu dinlerken bir yandan da gözleriyle etrafı süzmeye başladı. Han, Gaspard buralara gelmeyeli pek de bir değişiklik göstermemiş gibiydi. Masa ve sandalyeler hala yıllar öncekilerle aynıydı. Hanın boyası ve hatta hancı da 5 yıl önceki hallerinn aynısıydı. Hibiri gitmemişti tek fark zamandı. Gaspard zamanın önemini yokluğu döneminde kavramıştı. Çok gezmiş, çok kişi tanımıştı bu dönemde. Hayatı kendince kavramaya ve çözmeye çalışmış, herşeyi anlamıştı. Kız kardeşi de onun hayatı tanıdığı gibi abisini çok iyi tanıyordu. Abisinin üzüldüğünü hemen anlamıştı. Gaspard elini nazikçe kardeşinin omzuna attı ve az önceki tebessümüne daha da gerçekçi bir ifade kattı.

"Doğru söylüyorsun Samara. Herşey çok değişse de siz hala buradasınız. Asla ayrılmayacağımıza söz veriyorum. Her ne kadar kaderi deiştiremesek de bunu yapmaya çalışacağım. Bundan sonra daima sizinleyim ve sizinle olacağım."

Pearl'in eline dikkatli bir bakış attıktan sonra içten içe gülümsedi fakat bunu yansıtmadı. Gaspard'ın elini omzuunda hisseder ve onu dinlerken şu lanet olası hüzünlü havanın dağılmasını diliyordu. Barın keskin kokusunu içine çekti... Gaspard'ın konuşması bitene dek bekledi... Samara fazla... Huzurluydu! Tanım bu muydu acaba? Gaspard galiba artık gerçekten gülümsüyordu... Her ne kadar duygularını iyi saklasa da Samara buna inanmaya başlamıştı... Lanet olasıca! Gözleri doluyordu işte yine... Ağlamaktan nefret ederdi oysa ki! Gerçi bu aralar adeti olmayan davranışlarda da bulunsa bir bebek gibi ağlamaktansa bir tepsi ev cinli börek yerdi daha iyi! Zorla gülümserken konuştu, sesi titrek ama kendinden emindi:

"Ee... Pearl tam sen gelmeden önce neler yaptığını anlatıyordu bana!"

Dedi... Gerçekten... Bu konu kapanmalıydı, yoksa Samara zırlamaya başlayacaktı!

Pearl düşünmüyordu artık yada konuşmaya birşey bulamıyordu...Samara'nın konuyu değiştirmek istemesini anlıyordu açıkçası ama şimdi top kendisindeydi ve ne söyliceğini bilmiyordu açıkçası.Zırvalayacaktı birşeyler.Bunları düşünürken:

''Hıı e-evet işte bende Hogwarts'ta profesörlüğe başlıyacağım Samara.Yine hep beraber olacağız eskisi gibi ... dimi?''

diyebilmişti.Sonra ne kadar da salakça konuştuğunun farkına vardı ama hiç birşey söyleyememekten iyidir diye düşündü

Samara şaşırmamıştı... Aslında şaşırmıştı da şaşırmamıştı! Artık şaşırmak gibi bir özelliği bu bünye taşımıyordu! Sevinçle ayağa fırladı ve masanın üstünden eğilerek sevinçle Pearl'e sarıldı!

"Daha önce söyleseydin ya!"

Tekrar dimdik dururken etrafına göz attı, bu sevgi gösterisi han halkı tarafından son derece yadırganmış gibi duruyordu! Çevredekilere ne bakıyorsunuz der gibi baktı! Bu hareketi Pearl'i güldürmüştü! Gülmek iyidir güzeldir... Kendini sandalyeye bırakırken:

"Ee... Ne profesörüsün? Dur tahmin edeyim!Zihinbend!"

PEarl Samara'nın bu haline gerçekten çok gülmüştü.Kednini toparladıktan sonra:

''ŞEy ben sana Gaspard gelmeden öncede söylememişmiydim bunu ama bu kadar sevineceğini bilseydim daha öncedende söylerdim.Sevinceksen bir daha söyliyeyim istersen .''

dedi.Gülüyordu katıla katıla.Arada birde Gaspard'ı süzüyordu onunda gülümsemesinden anlaşılıyordu üzgün olmadığı.En azından bu sevindirici bir şeydi...Gaspard'ı soğuk davranmasına bozulmuştu açıkçası.

Samara Pearl'in söylediği şeye daha çok Pearl'in bu halde gülmesine gülmeye başladı, kahkahalarla gülerken:

"Söylee!"

Dedi... Bu arada Pearl'in yan gözlerle Gaspard'a bakmasına gülüyordu... Sevgili soğuk abisi, biraz daha Pearl yokmuş gibi davranırsa hiçte hoş şeyler olacakmış gibi durmuyordu hani! Ah... Scarlett yerine Armstron soyadı daha hoş durmuyor muydu? Kesinlikle! Ama belki onların aklında birbirleriyle ilgili düşünceler yoktu! O zaman Samara olmasını sağlayacaktı! Kendinden emin arksına yaslanırken, hiç bir zaman normal olmamış saçlarını geriye doğru savurdu ve ateş viskisini kafasına dikti.

Pearl şimdi Samara'ya dikkat kesilmişti.Samara'yı çok iyi tanırdı ve aklından ancak birşeyler geçirdiğinde suratı böyle bir şekil alır ve kendine güveni gelmiş gibi olurdu.PEarl bunu farkeder etmez :

''Samara aklından geçenleri hemen bana söyle .Kesin muzipçe birşeyler geçiriyorsun yine...Bundan eminim hemen söyle.''

dedi gülümseyerek.Ne kadar da özlemişti Samara'yı onla vaktin nasıl geçtiğini bile anlamamıştı.

"Söyleyeceğimi sanıyorsan yanılıyorsun Bayan Scarlett!"
Dedi Samara yoksa, sonuçlarının ne olacağını bilmiyordu! Şimdi ne Pearl'i utandırmak ne Gaspard'ı şok etmek istiyordu! Üstelik bu ikili bir olup Samara'yın öldürebilirlerdi de! Ama Samara yine de sandalyesine iyice yerleştirip öne doğru bir sır verir gibi eğildi, bu arada Gaspard ve Pearl'in meraklı yüzleri eğildi:

"Düşünüyordum da... Çok yakışıyorsunuz!"

Kıkırdayarak geri çekildi! Hala çocuk gibi davrandığından azar yeme ihtimalini yok sayıyordu! Ne olursa olsun...

PEarl bir şok daha geçirmişti.Gaspard'la dün olanlar çokmu belli oluyordu acaba.Oldukça endişeli görünüyordu.ÜStelik Gaspard'da birşey söylemiyordu.Kesin unutmuş olmalı diyerek konuşmayı geçiştirmenin en iyisi olduğunu düşünüyordu.Samara'ya dönüp:

''Samara bence şimdi hiç bunların sırası değil.Tamam mı? Hogwarts'ta neler yapabileceğimizden konuşursak süper olur bence.Her zaman senle olma düşüncesi bile çok güzel değil mi?''

dedi olağanca ciddi bir tavırla.Şimdi ellerine bakıyordu.İkisinide bakmaya cesaret edemiyordu.

Samara, gözlerini devirerek çenesini elleri arasına aldı:

"Ah şey, evet! Haklısın! Ne yazık ki Hogwarts dönemi boyunca Gaspard'ı fazla görememkten korkuyorum!"

Dedi, yarattığı şoktan büyük zevk alarak, sonra sağ elinin tırnaklarına baktı... Elinde ki siyah ojeler parçalanmıştı, ne yazık! Halbuki muggleler gibi oje sürmek için baya uğraşmıştı! Sonra birden ayağa kalktı! Gaspard ve Pearl ne oldu dercesine ona bakıyorlardı! Samara gözlerini kırpıştırdı...

"Ne? Sıkıldım! Hadi ama! Bir süredir Londra'da değildim... Beni gezdirmelisiniz!"

Ve güç bela ikiliyi kaldırarak dışarı çıktı! Bu havayı seviyordu ve yanında değer verdiği insanların olması onu mutlu ediyordu!

Angel heryerin boş olmasından sıkılmıştı.Okulda kapalıydı.Okulda olsa bulanıklarla eğlenecekti.Abisini ve ablasını görmek ona iyi gelirdi.Ama onlarında bir özel hayatları vardı.Kimse yanında küçük bir cadıyı uzun süre dolaştırmak istemezdi.Sonunda Çatlak Kazan'a daldı.İleride üç kişi oturmuş konuşuyorlardı.Yanlarına baktığında onların abisi,ablası ve Pearl ablası olduğunu gördü.Onlara şöyle bir baktı.Artık yanlarına gitmek istemiyorlardı.Çünkü soracakları ilk soru hangi binaya seçildiği olacaktı.Angel bunu söylemekten utanç duyardı çünkü zaten seçildiği ve seçildiğini bildiği için utanç duyuyordu.

» Masa 8
» Masa 1
» Masa 9
» Masa 1
» Masa 10

**Köşede Bir Masa**

Köşede Bir Masa