Yasak Ormanda

gothella olanları burnundan soluyarak izlemişti...snra vazgeçti ve gitti...

gothella koşarak geldi...o aptal kolynn kalan parçasını bulacaktı...

Misafir

bu olanları yasak ormandaki bir ağacın arkasından izleyen profesör hazal kaya gothellanın kolye parçalarını topladığını görünce ona yardım etmek için ona doğru ilerledi.

gothella"boş ver"dedi ve oraddan uzaklaştı...

Çok karanlıktı. Etrafta kimseler yoktu. Ay ışığı çok güzel görünüyordu. Kurtlar uluyordu, baykuşlar ötüyordu. Ama Anahi korkmadı. Nasıl olsa bir şey olmazdı ona. Böyle bir özelliği vardı kimse ona zarar veremezdi. Verse bile onun canı yanmazdı asla.

Bu karanlık ve kötü ormanda bile neşeliydi. Birden omzuna bir baykuş kondu. Dönmeye başladı. Uçuyordu sanki. Kuşun bile başı dönmüştü ve omzundan kalkıp bir dala konmuştu. Anahi hala dönüyordu. Sevdiği şarkıyı bağıra çağıra söylüyordu.

'' One love! What he What he see! One love! What he hero is he! One Garish the you love!

Emilie'nin canı bişeye sıkılmış olmalıydı.Yasak ormanda tek başına yürüyordu ve Hazalicoyu bekliyordu...

Emilie üşümüştü ve korkamaya başlamıştı.Yasak ormanda tek başınaydı...Bir an ne yapıyorum ben burada hemen gitmeliyim dedi ama Hazalicoyu beklemesi gerekirdi...Ama Emili'nin içini büyük bir korku sardı ve aklından sadece oradan gitmesi gerektiği geçti.Emilie bir süre donup kaldı.Daha sonra sirkildi ve etrafa baktı bişey görmüş olmalıydı gözleri fal taşı gibi açılmıştı aklından oradan kaçmak dışında bişey geçmedi ve koşarak kaçmaya başladı...Emilie çok sert bir şekilde yere düştü kafasını taşa çarptı ve bayıldı.Bir süre baygın yerde kaldı.Daha sonra kendine geldi ve kafasının çok acıdığını hissetti.Elinin kafasına götürdüğünde kafasının kanadığını gördü ve iyice telaşlandı.Emilie ayağa kalkarken canı çok yandı.Emilie acısını unutup bir an önce bu ormandan çıkması gerektiğini biliyordu ve yavaş yavaş ormandan ayrıldı...

Yasak ormanın yanında buluşacaklardı Emilie ve Hazal.
Hazal biraz geciktiğinin farkındaydı ve hızla kararlaştırdıkları yere doğru yürüyordu.

Karanlık ormanın içlerinden bir kız sesi duydu ve Emilie'nin yalpalayarak,
karanlık ağaçlar arasından çıktığını gördü. Koşarak yanına gitti ve Emilie'nin
yarı baygın olduğunu farketti. Üstelik, halsizliği yüzünden ona sorduğu
hiç bir soruya da cevap veremiyordu.

Elini başının üzerinde tuttuğunu gördüğünde, bir şeyler olduğunu anladı ve
onu yere oturtarak, başına baktı. Kanıyordu.

"Seni hemen hastane kanadına götürmeliyiz Emilie,
lütfen biraz dayan da yasak ormandan çıkalım."
dedi.

Fakat nafileydi, Emilie gerçekten iyi gözükmüyordu. Hazal, onun zorlukla
ayağa kalkmasına yardım etti. Emilie'nin durumuna gerçekten çok üzülmüştü.
"Umarım ciddi bir kanama değildir..." diye düşündü ve onu hastane kanadına kadar götürdü.

Emilie kısık gözlerle Hazal'a baktı.Hazal'ı gördüğüne çok sevinmişti.Çünkü kafası kanıyordu ve kötü bişey olmuş olabilirdi.Emilie biraz durdu ve etrafa baktı.Hastahanede olduklarını anladı.Endişesi biraz geçmişti.Çünkü artık güvendeydi.Ama bir an Emilie ağlamaya başladı.Nedenini kendiside bilmiyordu ve Hazal'a sıkıca sarılarak:
-Çok teşekkür ederim.Daha yeni tanışmamıza rağmen bana çok yardım ettin.Seni çok seviyorum...dedi
Emilie kendini çok yorgun hissediyordu.Daha fazla dayanamayacaktı.Göz kapakları yavaşça kapandı ve derin bir uykuya daldı....

Rp out : Yasak ormana Girmek - puan demek diğilmi?

» Yasak Orman...